Choroby tarczycy w przebiegu choroby Leśniowskiego-Crohna

Wstęp: W ostatnich latach coraz większą uwagę zwraca się na współwystępowanie schorzeń, u podłoża których leżą zaburzenia autoimmunologiczne. Rozpoznanie współistnienia dwóch lub większej liczby chorób, w których patogenezie odgrywają rolę zaburzenia autoimmunologiczne, pozwala na modyfikację leczenia w taki sposób, aby uzyskać wcześniejszą poprawę stanu ogólnego chorego. Wiadomo, że w patogenezie choroby Leśniowskiego-Crohna istotną rolę odgrywają zaburzenia autoimmunologiczne, a do najczęstszych schorzeń o podłożu autoimmunologicznym zalicza się przewlekłe zapalenie tarczycy typu Hashimoto i chorobę Gravesa-Basedova.

Cel: Analiza stanu zdrowia osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna pod kątem współwystępowania z przewlekłym zapaleniem tarczycy typu Hashimoto lub chorobą Gravesa-Basedova.

Materiał i metody: Do badania włączono grupę 53 osób, w tym 31 kobiet i 27 mężczyzn, z rozpoznaną w badaniach endoskopowych i histopatologicznych chorobą Leśniowskiego-Crohna, oraz grupę kontrolną obejmującą 45 pacjentów, 23 kobiety i 22 mężczyzn, z dolegliwościami ze strony jamy brzusznej, u których nie stwierdzono nieswoistego zapalenia. Wszyscy pacjenci ukończyli 16 lat i wyrazili zgodę na udział w badaniu. W analizowanej grupie wykonano badania, m.in.: TSH, aTPO, aTG, aTSHR.

Wyniki: W wyniku przeprowadzonej analizy wykazano statystycznie istotne zwiększenie częstości występowania zaburzeń funkcji tarczycy u osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna.

Wnioski: Wydaje się, że wdrożenie diagnostyki w kierunku chorób tarczycy u osób z rozpoznaną chorobą Leśniowskiego-Crohna jest celowe, a leczenie ewentualnej współistniejącej choroby tarczycy może przyspieszać uzyskanie i utrzymanie przez dłuższy czas remisji choroby podstawowej.

Introduction: In recent years, more and more attention has been given to the possibility of the co-occurrence of diseases grounded in autoimmune disorders. Recognizing the coexistence of two or a larger number of diseases, in the pathogenesis of which autoimmune disorders play a role, allows modification of treatment in order to achieve early improvement of the patient’s general condition. It is generally known that autoimmune disorders play a role in the pathogenesis of Crohn’s disease. What is more, it is also known that Hashimoto type thyroid gland inflammation and Graves-Basedow disease are the most frequent diseases with an autoimmune basis.

Aim: To analyse the condition of patients with Crohn’s disease from the point of view of chronic Hashimoto type thyroid gland inflammation co-occurrence.

Material and methods: In the research we examined a group of 58 patients (31 women and 27 men) with diagnosed Crohn’s disease in endoscopic and histopathological examination and a research sample (23 women and 22 men) with an affected abdominal cavity without any nonspecific inflammation diagnosed. All of the patients were over 16 years old and gave their consent for participation in the examination. The following examinations were made in the analysed groups: TSH, aTPO, aTG, TSHR.

Results: As a result of the analysis, a statistically significant increase of the frequency of thyroid gland function disorders in patients with Crohn’s disease was found.

Conclusions: Therefore, it seems to be advisable to consider the implementation of diagnostics for thyroid gland diseases in patients with diagnosed Crohn’s disease and the treatment of a possible coexisting disease of the thyroid gland may accelerate the acquisition and maintenance of long-term remission of the essential disease.