Chory na cukrzycę – metodyka opracowania klinicznego

Sprawność opieki diabetologicznej zależy od wiedzy, umiejętności i motywacji lekarza oraz zespołu leczącego, od współpracy ze strony pacjentów, ale również od poziomu wyposażenia i środków leczniczych. Ogromne znaczenie ma sposób ich wykorzystania. Doskonali lekarze, dysponujący dobrym wyposażeniem, osiągają czasami niezadowalające wyniki, ponieważ nie potrafią zorganizować we właściwy sposób pracy z chorymi na cukrzycę. Dotyczy to także jej kolejnych ogniw, poczynając od gabinetu, przez poradnię, oddział, a na współpracy między lekarzami opieki regionalnej lub międzynarodowej kończąc.



Charakter opieki nad chorymi na cukrzycę posiada pewne cechy szczególne. Jest to opieka perspektywiczna, nastawiona na zapobieganie powikłaniom i polepszanie jakości życia chorych w dłuższym okresie. Obecnie najlepiej przedstawia to Deklaracja
z Saint Vincent (SVD), zaakceptowana przez środowisko diabetologów i chorych z wielu krajów Europy w 1991 r., w miejscowości Saint Vincent we Włoszech. Z inicjatywą jej stworzenia wystąpiło Europejskie Biuro WHO i Międzynarodowej Federacji Cukrzycowej (IDF). Deklaracja formułuje konkretny program działania. Została przyjęta do realizacji przez wszystkie kraje Europy – ministrowie zdrowia tych krajów podpisali odpowiednią rezolucję w 1990 r. w Lizbonie. Ruch SVD stale się rozwija, kieruje nim m.in. dr Jusuf Kalo wraz z wieloma współpracownikami i grupą łączników krajowych.
Dążenie do wyraźnej poprawy jakości wyników leczenia cukrzycy oraz sytuacji chorych rozpoczyna się od doskonalenia wewnętrznego systemu pracy lekarskiej. Poniżej autorzy przedstawiają własne uwagi dotyczące tego zagadnienia. Obejmują one problemy:
· nowy pacjent;
· dalsze wizyty – leczenie ciągłe;
· ocena wyników leczenia;
· trudny pacjent.
Nowy pacjent
W czasie pierwszej wizyty należy zebrać szczegółowy wywiad. Ustaleniu okoliczności wskazujących na zagrożenie cukrzycą lub na jej obecność służy systematyczne badanie podmiotowe. Jeśli cukrzyca była rozpoznawana u chorego wcześniej, podczas zbierania wywiadu można to potwierdzić, dokonać przeglądu dotychczasowego leczenia, ocenić stopień kontroli glikemii, stwierdzić obecność lub brak powikłań cukrzycy, łatwiej ustalić plan postępowania i określić podstawy organizacji leczenia ciągłego. W wywiadach...


Pełna treść artykułu...