Cialis (tadalafil) – nowe możliwości leczenia zaburzeń erekcji

Na zaburzenia erekcji ( erectile dysfunction – ED), definiowane jako stała lub utrzymująca się w czasie niezdolność do uzyskania i/lub utrzymania wzwodu wystarczającego do odbycia satysfakcjonującego stosunku płciowego, cierpi szacunkowo ok. 150 mln mężczyzn na świecie, 35 mln w Europie i ponad 1,5 mln w Polsce [1]. Skala występowania tego problemu świadczy o jego wadze społecznej. Niestety, często jeszcze się zdarza, że zarówno pacjenci, jak i lekarze są przekonani, że zaburzenia erekcji są nieodwracalną konsekwencją starzenia.
Rzeczywiście, częstość występowania ED wzrasta z wiekiem. Wynika to przede wszystkim z pojawiania się w miarę starzenia organizmu współistniejących przewlekłych chorób upośledzających funkcję śródbłonka, takich jak np. miażdżyca lub cukrzyca, a tym samym powodujących zaburzenia erekcji. Na szczęście nie jest to równoznaczne ze stwierdzeniem, że zaburzenia erekcji muszą pojawić się w pewnym wieku u każdego mężczyzny. Należy walczyć z mitami dotyczącymi ED zarówno wśród pacjentów, jak i wśród lekarzy.


Jak czytamy w Raporcie o seksualności Polaków, 26 proc. respondentów pytanych o powód, dla którego nie rozmawiało z lekarzem o odczuwanych problemach seksualnych, uznało te problemy za nieistotne, a 11 proc. za normę związaną z wiekiem. Jednocześnie 89 proc. Polaków traktuje seks jako naturalną potrzebę każdego człowieka, zaś 78 proc. uważa, że podstawą trwałego i udanego związku jest udane życie płciowe [2]. Wyrazem takiej ambiwalencji jest w naszym przekonaniu sytuacja zdrowotna, którą obserwujemy w Polsce. Z rzeszy 1,5 mln mężczyzn z ED do lekarza zgłasza się tylko 540 tys. (36 proc.), z których 172 500 otrzymuje receptę, a jedynie 101 250 (7 proc.) kontynuuje leczenie [3].
Dlaczego więc mimo opinii, że jest to ważny aspekt życia, tak niewielu mężczyzn podejmuje leczenie? Z danych American Academy of Family Physicans wynika, że zaburzenia erekcji figurują na pierwszym miejscu listy 10 tematów najtrudniejszych dla pacjenta do omówienia z lekarzem (wśród takich problemów, jak choroby przenoszone drogą płciową, psychiczne i fizyczne prześladowanie, problemy z prostatą) [4]. Powodów jest wiele. Głównym z nich jest poczucie wstydu i zażenowania, wypieranie problemu czy przekonanie o niemożności leczenia. Często barierą dla pacjenta jest brak podstawowej wiedzy o własnej seksualności, objawiający się chociażby trudnościami w nazwaniu własnego problemu.
...


View full text...