Co nowego w POCHP według ATS i ERS? Zalecenia 2017
Autor: Marta Koblańska
Data: 06.12.2017
Źródło: ML
Zgodnie z nowymi wytycznymi GOLD pacjenci kwalifikowani są wyłącznie według objawów choroby oraz liczny zaostrzeń w wywiadzie. Bez zmian pozostał system A, B, C, D – przypisujący poszczególnym grupom chorych osobne algorytmy postępowania, dzięki czemu terapia może być jeszcze bardziej zindywidualizowana.
- Najważniejszą zmianą od roku 2017 w ocenie ciężkości choroby jest przede wszystkim odczuwanie duszności przez chorego oraz liczba zaostrzeń, chociaż spirometria nadal pozostaje podstawowym narzędziem diagnostycznym – powiedziała prof. Joanna Chorostowska- Wynimko podczas konferencji Top Pulmunological Trends.
Porównując klasyfikacje GOLD z 2011 oraz 2017 roku obydwie mają podobną siłę predykcyjną zaostrzeń przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, jednakże aktualna kategoryzacja jest obarczona pewnym błędem, ponieważ klasyfikuje ona do kategorii B chorych z gorszymi parametrami spirometrycznymi. Tak więc posługując się tym aktualnym narzędziem należy być szczególnie ostrożnym i zwracać uwagę na stan ogólny chorego, ponieważ zgodnie z zaleceniami GOLD 2017 leczenie chorych sklasyfikowanych w grupie B, można rozpocząć tylko od monoterapii lekiem rozszerzającym oskrzela, a to z kolei może sprawić, że u tych chorych może istotnie pogorszyć się jakość życia.
Istotną rzeczą, na którą ATS i ERS zwracają uwagę jest wzrost ryzyka sercowo- naczyniowego w ciągu pierwszych 30 dni od wystąpienia zaostrzenia przewlekłej obturacyjnej choroby płuc. Według amerykańskich oraz brytyjskich badań przewiduje się nawet czterokrotny wzrost ryzyka sercowo- naczyniowego u chorych, u których wystąpiło zaostrzenie POCHP. Dlatego celem zmniejszenia ryzyka powinno się stosować profilaktykę zaostrzeń. Europejskie Towarzystwo Chorób Płuc przedstawiło w tym roku w Mediolanie najnowsze zalecenia dotyczące zapobieganiu zaostrzeniom POCHP. Należą do nich między innymi :
- doustne kortykosteroidy przez okres do 14 dni w leczeniu ambulatoryjnym. Antybiotykoterapia zalecana jest tylko u pacjentów, którzy spełnią określone kryteria, czyli tylko u około 30% chorych
- w leczeniu szpitalnym kortykoterapia preferowana jest również przez okres do 14 dni
W razie wystąpienia zaostrzeń mimo stosowanej profilaktyki, Towarzystwo proponuje również włączenie choremu leków mukolitycznych oraz doustne leczenie makrolidami. Jednakże czas trwania terapii makrolidami nie powinien przekraczać 12 miesięcy , ze względu na możliwość wystąpienia działań niepożądanych – takich jak zaburzenia rytmu serca czy ryzyko uszkodzenia słuchu.
Co ważne u pacjentów aktualnie palących nie wykazywano efektów leczenia, tak więc jest to opcja wyłącznie dla osób, które nie palą papierosów.
Porównując klasyfikacje GOLD z 2011 oraz 2017 roku obydwie mają podobną siłę predykcyjną zaostrzeń przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, jednakże aktualna kategoryzacja jest obarczona pewnym błędem, ponieważ klasyfikuje ona do kategorii B chorych z gorszymi parametrami spirometrycznymi. Tak więc posługując się tym aktualnym narzędziem należy być szczególnie ostrożnym i zwracać uwagę na stan ogólny chorego, ponieważ zgodnie z zaleceniami GOLD 2017 leczenie chorych sklasyfikowanych w grupie B, można rozpocząć tylko od monoterapii lekiem rozszerzającym oskrzela, a to z kolei może sprawić, że u tych chorych może istotnie pogorszyć się jakość życia.
Istotną rzeczą, na którą ATS i ERS zwracają uwagę jest wzrost ryzyka sercowo- naczyniowego w ciągu pierwszych 30 dni od wystąpienia zaostrzenia przewlekłej obturacyjnej choroby płuc. Według amerykańskich oraz brytyjskich badań przewiduje się nawet czterokrotny wzrost ryzyka sercowo- naczyniowego u chorych, u których wystąpiło zaostrzenie POCHP. Dlatego celem zmniejszenia ryzyka powinno się stosować profilaktykę zaostrzeń. Europejskie Towarzystwo Chorób Płuc przedstawiło w tym roku w Mediolanie najnowsze zalecenia dotyczące zapobieganiu zaostrzeniom POCHP. Należą do nich między innymi :
- doustne kortykosteroidy przez okres do 14 dni w leczeniu ambulatoryjnym. Antybiotykoterapia zalecana jest tylko u pacjentów, którzy spełnią określone kryteria, czyli tylko u około 30% chorych
- w leczeniu szpitalnym kortykoterapia preferowana jest również przez okres do 14 dni
W razie wystąpienia zaostrzeń mimo stosowanej profilaktyki, Towarzystwo proponuje również włączenie choremu leków mukolitycznych oraz doustne leczenie makrolidami. Jednakże czas trwania terapii makrolidami nie powinien przekraczać 12 miesięcy , ze względu na możliwość wystąpienia działań niepożądanych – takich jak zaburzenia rytmu serca czy ryzyko uszkodzenia słuchu.
Co ważne u pacjentów aktualnie palących nie wykazywano efektów leczenia, tak więc jest to opcja wyłącznie dla osób, które nie palą papierosów.
Patronat naukowy portalu: