Co nowego w diagnostyce i terapii w kardiologii – wytyczne i zalecenia

W niniejszym artykule opisano nowe doniesienia dotyczące stabilnej choroby wieńcowej (CHD). W 2006 r. opublikowane zostały dwa niezmiernie ważne dokumenty – wytyczne Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego dotyczące stabilnej CHD i uaktualnione wytyczne American Heart Association i American College Cardiology (AHA/ACC) dotyczące prewencji wtórnej u chorych z CHD i innymi miażdżycowopochodnymi chorobami naczyń. W dużej mierze te dokumenty będą kanwą do podsumowania najważniejszych wydarzeń w kardiologii w kontekście pacjentów ze stabilną CHD. Na naszych oczach można zaobserwować niebywałe zainteresowanie ze strony świata lekarskiego oraz pacjentów nieinwazyjnymi metodami obrazowania serca i naczyń. Na pytanie, czy metody wielorzędowej tomografii komputerowej (CT) zastąpią badania kontrastowe, stanowiące aktualnie standard w diagnostyce CHD, odpowiedź brzmi: Tak, ale wydaje się, że dopiero za kilka lat. Ten czas potrzebny jest – po pierwsze – na wyprodukowanie bardziej zaawansowanych urządzeń cechujących się jeszcze większą wiarygodnością w potwierdzaniu zmian w naczyniach wieńcowych, a po drugie – na zdobycie doświadczenia przez lekarzy wykonujących te badania. Obecnie potrzebny jest umiar w kwalifikowaniu chorych do tzw. koronarografii nieinwazyjnej oraz lepsze zrozumienie zalet i ograniczeń wielorzędowej CT. Dlatego aktualne wytyczne ESC uzasadniają wykonanie tego badania u pacjentów z niskim prawdopodobieństwem CHD i nierozstrzygającym wynikiem testu obciążeniowego. Z drugiej strony, w ciągu najbliższych kilku lat nieinwazyjne metody obrazowania doprowadzą do zasadniczych zmian w myśleniu diagnostycznym, a co za tym idzie – w terapii wielu schorzeń układu CV. Aktualnie nie mamy w codziennej praktyce możliwości obiektywnej oceny skuteczności stosowanej terapii nie-, jak i inwazyjnej u chorych ze stabilną CHD. Najczęściej kierujemy się obecnością lub brakiem dolegliwości dławicowych, mając świadomość, że takie postępowanie musi być obarczone większym lub mniejszym błędem. W ubiegłym roku ukazały się pierwsze prace ukazujące możliwości zastosowania oznaczeń BNP i NTproBNP w ocenie ryzyka wystąpienia zgonu i incydentów CV u chorych ze stabilną CHD. Okazało się, że wartość diagnostyczna i rokownicza oznaczeń BNP i NTproBNP jest porównywalna, mimo wcześniejszych rozbieżnych informacji. Wykazano ścisłą zależność między wielkością frakcji wyrzutowej lewej komory i klirensu kreatyniny a stężeniami tych peptydów, tzn. im niższa...


Pełna treść artykułu...