Cukrzyca typu 2 - aktualne możliwości prewencji

W 1995 r. na cukrzycę chorowało na świecie
ok. 135 mln osób, z tego w krajach rozwijających się ok. 84 mln, zaś w krajach rozwiniętych ok. 51 mln osób. Przewiduje się, że w roku 2025 na cukrzycę będzie chorowało na świecie ok. 300 mln osób, z tego w krajach rozwijających się ok. 228 mln, zaś w krajach rozwiniętych ok. 72 mln osób. Oznacza to ogólny wzrost chorych na cukrzycę o 122 proc., z tego
w krajach rozwijających się o 170 proc., zaś w krajach rozwiniętych o 43 proc. Największy wzrost zachorowalności na cukrzycę jest przewidywany w Azji Południowej, na Bliskim Wschodzie oraz na wyspach zachodniego Pacyfiku. Patrząc na przedstawione dane jawi się przed nami widmo choroby XXI wieku, jaką jest właśnie cukrzyca.






Wstęp


Cukrzyca jest chorobą prowadzącą do rozwoju wielu powikłań (zarówno o charakterze mikro-, jak i makroangiopatii). Rozwój tych powikłań przyczynia się z jednej strony do pogorszenia jakości życia chorych, zaś z drugiej prowadzi do skrócenia czasu przeżycia osób cierpiących z powodu cukrzycy. Wiele osób (ok. 50 proc.) nie wie, że schorzenie to rozwinęło się u nich i że istnieją ogromne szanse powstania powikłań w przebiegu choroby, o której istnieniu nie wiedzą. Należy pamiętać również o tym, że od momentu rozwoju choroby (często podstępnie) przez cały czas choroba postępuje nieubłaganie, doprowadzając do rozwoju późnych powikłań. Choroba jest zwykle rozpoznana po 6–9 latach trwania. Aż 95 proc. wszystkich nowych przypadków cukrzycy to cukrzyca typu 2.
W badaniu UKPDS przeprowadzonym u chorych na cukrzycę typu 2 wykazano, że poprawa kontroli glikemii prowadzi do zmniejszenia ryzyka rozwoju późnych powikłań, szczególnie o charakterze mikroangiopatii (retinopatii i nefropatii). Kontrola innych czynników ryzyka, takich jak nadciśnienie, hiperlipidemia, insulinooporność i otyłość znacznie zmniejsza ryzyko rozwoju powikłań dotyczących dużych naczyń. Wynika z tego jednoznacznie, że terapia cukrzycy powinna być wielokierunkowa, uwzględniająca leczenie hipoglikemizujące, hipotensyjne oraz hipolipemizujące. Tylko terapia złożona może prowadzić z jednej strony do prewencji, jak i do zapobiegania rozwojowi mikro- i makroangiopatii. Model opieki nad chorym na cukrzycę obciąża ochronę zdrowia wysokimi kosztami. Gros środków wydaje się na leczenie powikłań cukrzycy. W USA na leczenie chorych na cukrzycę wydaje się rocznie 100 mld dolarów. W Europie...


Pełna treść artykułu...