Część II Prewencyjne ukierunkowanie diagnostyki cukrzycy. Kryteria i metody rozpoznawania cukrzycy uwzględniające nowe postulaty prewencji powikłań

Ulepszanie rozpoznawania i kontroli cukrzycy jest procesem dziejącym się stale i w ciągły sposób. Są jednak w tym procesie wydarzenia, które nagle zmieniają zasady, kryteria i perspektywy opieki diabetologicznej. Do wydarzeń tych można zaliczyć próby zastosowania nowych informacji etiologicznych i klinicznych do klasyfikacji oraz do zasad rozpoznawania i oceny jakości leczenia hipoglikemizującego cukrzycy przez wiele grup badawczych i organizacji.


Dotyczą one szczególnie następujących zagadnień o dużym znaczeniu dla jakości opieki diabetologicznej, jak:

1) powiązania etiologicznej klasyfikacji cukrzycy z kryteriami i zakresem badań diagnostycznych,

2) odrębności w oznaczaniu glikemii na czczo i poposiłkowej,

3) kryteria i algorytmy rozpoznawania zaburzeń glikemii,

4) diagnostyczna przydatność oznaczeń stężenia insuliny i peptydu C we krwi oraz wskaźników insulinooporności,

5) rozpoznanie różnicowe,

6) aktywne rozpoznanie cukrzycy typu 2,

7) diagnostyczne problemy zespołu metabolicznego i cukrzycy ciężarnych,

8) powiązania pomiędzy wynikami terapeutycznych badań a kryteriami diagnostycznymi i kontroli.


Powiązania etiologicznej klasyfikacji cukrzycy
(ADA – 1998, WHO – 1999) z kryteriami i zakresem
badań diagnostycznych


Określenie cukrzyca można przypisać każdemu przewlekłemu zaburzeniu metabolizmu, objawiającemu się w sposób powtarzalny:

1) hiperglikemią na czczo i glukozurią,

2) hiperglikemią po posiłku w ciągu dnia i glukozurią lub

3) przy prawidłowej glikemii na czczo, wartościami stężenia glukozy we krwi po doustnym podaniu testowej dawki 75,0 g glukozy wyższymi od tych, które uznaje się za charakterystyczne dla osób zdrowych lub osób z upośledzeniem tolerancji glukozy.

Mechanizmy etiologiczne, wynikające z różnego rodzaju zaburzeń genetycznych oraz diabetogennych wpływów środowiska zewnętrznego, powodujące niedobór insuliny lub insulinooporność lub jednocześnie niedobór insuliny i insulinooporność i odpowiednio zaburzenia metaboliczne, mogą mieć różny charakter oraz stopień nasilenia.
Zespoły czynników przyczynowych w cukrzycy z reguły występują z różną intensywnością i w niejednakowym układzie [1, 2]. Ilustruje to tab. 1.
Zastosowanie kryterium etiologicznego do klasyfikacji przewlekłej...


View full text...