Część IV
Postępy Farmakoterapii Kardiologicznej
Miażdżyca – etiopatogeneza,

Schorzenia układu sercowo-naczyniowego, najczęstsza przyczyna zgonów w świecie zachodnim, są głównie wynikiem miażdżycowej przebudowy układu tętniczego. Do głównych modyfikowalnych czynników ryzyka miażdżycowych schorzeń układu sercowo-naczyniowego należy podwyższony poziom całkowitego cholesterolu i cholesterolu frakcji LDL, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, otyłość, ograniczona aktywność fizyczna i palenie papierosów. Wiele obserwacji wskazuje, że zwalczając te czynniki ryzyka przez modyfikację stylu życia i selektywną farmakoterapię można znamiennie zredukować chorobowość i śmiertelność, towarzyszące schorzeniom sercowo-naczyniowym. Dodatkowe, niekonwencjonalne czynniki ryzyka obejmują podwyższenie stężenia białka C-reaktywnego (CRP), fibrynogenu, lipoproteiny (a), apolipoproteiny B i homocysteiny [1]. Zanim jednak sposoby ich identyfikacji i terapii będą powszechnie rekomendowane, konieczne są jeszcze dalsze badania w tym zakresie.


Miażdżycę określa się jako schorzenie, w którym dochodzi do postępującego pogrubienia ściany naczyniowej i utraty jej elastyczności. Aterogeneza jest procesem rozwijającym się w sposób ciągły, od mikroskopowo prawidłowych tętnic aż do pękniętej blaszki miażdżycowej. U tego samego osobnika w różnych miejscach tętniczego łożyska naczyniowego występować mogą zmiany w rozmaitych fazach rozwoju. Patofizjologia aterogenezy obejmuje szereg kolejnych ważnych etapów, poczynając od zwiększonej przepuszczalności śródbłonka, ekspresji molekuł adhezyjnych oraz adhezji i migracji monocytów. W dalszym przebiegu obserwuje się tworzenie komórek piankowatych, nacieków tłuszczowych (fattty streaks), migrację komórek mięśni gładkich i tworzenie blaszki miażdżycowej. W końcu dochodzi do pęknięcia blaszki i powstania zakrzepu, w różnym stopniu ograniczającego przepływ krwi przez tętnicę zmienioną procesem chorobowym. W ostatnich latach wyniki wielu badań coraz wyraźniej wskazują, że miażdżyca jest procesem o charakterze zapalnym. Koncepcję roli przewlekłego procesu zapalnego w miażdżycy potwierdza szereg obserwacji: miażdżycy towarzyszą podwyższone poziomy parametrów zapalnych, zwłaszcza białka C-reaktywnego (CRP); miażdżycowe tętnice produkują szereg enzymów hydrolitycznych, molekuły adhezyjne, cytokiny i czynniki wzrostu podobnie jak obserwuje się to w innych przewlekłych stanach zapalnych. Komórki stwierdzane we wczesnych zmianach miażdżycowych (monocyty, makrofagi, limfocyty T) są komórkami typowo zapalnymi. Istnieją...


Pełna treść artykułu...