Częstość występowania szczepów dwoinek rzeżączki wytwarzających beta-laktamazę. Dynamika w latach 2010–2020

Wprowadzenie:
Rzeżączka jest drugą co do częstości występowania po chlamydiozie bakteryjną chorobą przenoszoną drogą płciową, a zachorowalność zarówno w Europie, jak i w Stanach Zjednoczonych ostatnio rośnie. Leczenie rzeżączki utrudnia narastająca oporność czynnika wywołującego – dwoinek rzeżączki (Neisseria gonorrhoeae) – na antybiotyki. Oporność na penicylinę, zwłaszcza wytwarzanie beta-laktamazy, doprowadziło do zaprzestania stosowania penicyliny w terapii rzeżączki. Monitorowanie wytwarzania tego enzymu wciąż ma jednak znaczenie, jako część charakterystyki poszczególnych szczepów oraz ze względu na potencjalne ryzyko powstania u N. gonorrhoeae beta-laktamaz o rozszerzonym spektrum.

Cel pracy:
Zbadanie wytwarzania beta-laktamazy u dwoinek rzeżączki izolowanych od pacjentów poradni Kliniki Dermatologii i Wenerologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego w latach 2010–2020.

Materiał i metody:
Zbadano łącznie 1997 izolatów N. gonorrhoeae wyhodowanych rutynowo od pacjentów poradni Kliniki Dermatologii i Wenerologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego w latach 2010-2020. Do badania obecności beta-laktamazy wykorzystano test z cefinazą.

Wyniki:
Beta-laktamazę wytwarzało średnio 5,66% badanych izolatów. Znaczny wzrost odsetka szczepów wytwarzających ten enzym, maksymalnie do 18,8%, zaobserwowano w 2018 roku, z gwałtownym spadkiem w kolejnych latach. W 2020 roku beta-laktamazę wytwarzało 0% badanych szczepów.

Wnioski:
Odsetek szczepów N. gonorrhoeae wytwarzających beta-laktamazę wykazuje dużą zmienność w czasie, co prawdopodobnie wiąże się z rozprzestrzenianiem się szczepów należących do różnych genogrup i znacznie różniących się od siebie.



Introduction:
Gonorrhea is the second most common bacterial sexually transmitted disease after chlamydiosis, and its incidence in both Europe and the United States has been increasing recently. Treatment of gonorrhea is made more difficult by the increasing resistance of the causative agent, Neisseria gonorrhoeae to antibiotics. Resistance to penicillin and, in particular, the production of beta-lactamase has led to the discontinuation of penicillin in the treatment of gonorrhea. However, monitoring the production of this enzyme is still important if only as part of the characterization of individual strains and because of the potential risk of extended-spectrum beta-lactamases in N. gonorrhoeae.

Objective:
To investigate the production of beta-lactamase in N. gonorrhoeae isolated from patients of the Department of Dermatology and Venereology of the Medical University of Warsaw in 2010–2020.

Material and methods:
A total of 1997 N. gonorrhoeae isolates routinely cultured from outpatients of the Department of Dermatology and Venereology, Medical University of Warsaw, from 2010 to 2020 were examined. Cefinase assay was used to test for the presence of beta-lactamase.

Results:
Beta-lactamase was produced by an average of 5.66% of the isolates tested. A significant increase in the percentage of strains producing this enzyme, to a maximum of 18.8%, was observed in 2018, with a sharp decline in subsequent years. In 2020, beta-lactamase was produced by 0% of the strains tested.

Conclusions:
The percentage of N. gonorrhoeae strains that produce beta-lactamase shows a high variability over time, which is probably related to the spread of strains belonging to different genogroups and differing significantly from one another.