Czy BEACOPP zachowuje skuteczność bez bleomycyny i winkrystyny?
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 14.07.2015
Źródło: Journal of Clinical Oncology
Zgodnie z wynikami opublikowanymi w Journal of Clinical Oncology, zakończenie leczenia bleomycyną i winkrystyną w ramach schematu BEACOPP z powodu działań niepożądanych u chorych na zaawansowanego chłoniaka Hodgkina nie wpływa na przeżycie wolne od progresji choroby ani na przeżycie całkowite.
W przedstawionej analizie wykazano, że przerwanie leczenia bleomycyną lub winkrystyną było zarówno w badaniach HD12 jak i HD15 bezpieczne, jednak przyczyna braku wpływu tej zmiany terapii na przeżycie wolne od progresji choroby i przeżycie całkowite nie jest jasna.
Zgodnie z założeniami badania, rola bleomycyny i winkrystyny podawanych w ramach schematu BEACOPP (bleomycyna, etopozyd, doksorubicyna, cyklofosfamid, winkrystyna, prokarbazyna i prednizon) nie jest jasna, a oba leki mogą wywołać znaczną toksyczność, będącą przyczyna zakończenia leczenia.
W badaniach HD12 i HD15 Haverkamp i współautorzy analizowali charakterystykę chorych i wyniki leczenia w przypadku przerwania podawania tych leków. Do analizy włączono 3309 chorych na chłoniaka Hodgkina. Wykazano, że leczenie bleomycyną lub winkrystyną przerywano „często”(odpowiednio 17,6% i 32,6%). Leczenie częściej przerywano u chorych po ukończeniu 50 roku życia (p=0,015), a leczenie winkrystyną częściej przerywano u kobiet (p=0,001)
Mediana przeżycia wolnego od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) wyniosła 59 miesięcy, a przeżycia całkowitego (ang. overall survival, OS) 67 miesięcy. Nie wykazano statystycznie istotnej różnicy w zakresie OS u chorych, którzy otrzymali 4 lub mniej albo więcej niż 4 cykle bleomycyny (różnica w zakresie 5-letniego PFS, 1,7%; 95% CI, 4,2%–7,6%; różnica w zakresie 5-letniego OS, 1,5%; 95% CI, 2,6%–5,5%). Podobnie też wyniki nie wykazały żadnej różnicy w zakresie przeżycia u chorych otrzymujących 3 lub mniej albo więcej niż 3 cykle z winkrystyną (różnica w zakresie 5-letniego PFS, 1,3%; 95% CI, 5,6%–3,1%; różnica w zakresie 5-letniego OS, 0,1%; 95% CI, 3,1%–2,9%).
Analizę w badaniu HD15 ograniczono do chorych na zaawansowanego chłoniaka Hodgkina leczonych 6 cyklami BEACOPP, ponieważ taki jest obecnie standard leczenia. Nawet przy ograniczeniu związanym ze zmniejsza liczba chorych, uzyskane wyniki w zakresie przeżycia są podobne, niezależnie od liczby cykli z bleomycyną i winkrystyną.
W następstwie przeprowadzonego badania w prospektywnym badaniu klinicznym II fazy ze schematem BEACOPP u chorych na zaawansowanego chłoniaka Hodgkina bleomycynę i winkrystyną zastąpiono przeciwciałem monoklonalnym przeciwko CD30 (brentuksymab). Wyniki pierwszej analizy pośredniej sugerują dobrą skuteczność i tolerancję obu zmodyfikowanych schematów leczenia BEACOPP bez bleomycyny i winkrystyny w porównaniu z konwencjonalnym schematem BEACOPP.
Zgodnie z założeniami badania, rola bleomycyny i winkrystyny podawanych w ramach schematu BEACOPP (bleomycyna, etopozyd, doksorubicyna, cyklofosfamid, winkrystyna, prokarbazyna i prednizon) nie jest jasna, a oba leki mogą wywołać znaczną toksyczność, będącą przyczyna zakończenia leczenia.
W badaniach HD12 i HD15 Haverkamp i współautorzy analizowali charakterystykę chorych i wyniki leczenia w przypadku przerwania podawania tych leków. Do analizy włączono 3309 chorych na chłoniaka Hodgkina. Wykazano, że leczenie bleomycyną lub winkrystyną przerywano „często”(odpowiednio 17,6% i 32,6%). Leczenie częściej przerywano u chorych po ukończeniu 50 roku życia (p=0,015), a leczenie winkrystyną częściej przerywano u kobiet (p=0,001)
Mediana przeżycia wolnego od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) wyniosła 59 miesięcy, a przeżycia całkowitego (ang. overall survival, OS) 67 miesięcy. Nie wykazano statystycznie istotnej różnicy w zakresie OS u chorych, którzy otrzymali 4 lub mniej albo więcej niż 4 cykle bleomycyny (różnica w zakresie 5-letniego PFS, 1,7%; 95% CI, 4,2%–7,6%; różnica w zakresie 5-letniego OS, 1,5%; 95% CI, 2,6%–5,5%). Podobnie też wyniki nie wykazały żadnej różnicy w zakresie przeżycia u chorych otrzymujących 3 lub mniej albo więcej niż 3 cykle z winkrystyną (różnica w zakresie 5-letniego PFS, 1,3%; 95% CI, 5,6%–3,1%; różnica w zakresie 5-letniego OS, 0,1%; 95% CI, 3,1%–2,9%).
Analizę w badaniu HD15 ograniczono do chorych na zaawansowanego chłoniaka Hodgkina leczonych 6 cyklami BEACOPP, ponieważ taki jest obecnie standard leczenia. Nawet przy ograniczeniu związanym ze zmniejsza liczba chorych, uzyskane wyniki w zakresie przeżycia są podobne, niezależnie od liczby cykli z bleomycyną i winkrystyną.
W następstwie przeprowadzonego badania w prospektywnym badaniu klinicznym II fazy ze schematem BEACOPP u chorych na zaawansowanego chłoniaka Hodgkina bleomycynę i winkrystyną zastąpiono przeciwciałem monoklonalnym przeciwko CD30 (brentuksymab). Wyniki pierwszej analizy pośredniej sugerują dobrą skuteczność i tolerancję obu zmodyfikowanych schematów leczenia BEACOPP bez bleomycyny i winkrystyny w porównaniu z konwencjonalnym schematem BEACOPP.
