Czy HSP-27 jest nowym markerem dobrego rokowania u pacjentów ze wstrząsem septycznym? Badanie pilotażowe

Wprowadzenie:
Do oceny ciężkości przebiegu sepsy oraz wstrząsu septycznego (WS) wykorzystuje się wiele markerów biochemicznych, jednak żaden z nich nie ma wysokiej czułości w przewidywaniu następstw klinicznych. Cel pracy: Określenie przydatności zmian stężeń w surowicy białka C-reaktywnego, presepsyny, białka szoku cieplnego 27 (HSP27) oraz ilorazu liczby neurocytów i limfocytów w rokowaniu chorych ze WS leczonych na oddziale intensywnej terapii.

Materiał i metody:
Do badania zakwalifikowano 37 wyselekcjonowanych dorosłych pacjentów ze WS. Oceny stężenia biochemicznych markerów w surowicy dokonywano w momencie przyjęcia pacjenta na oddział oraz codziennie przez kolejne 4 dni (odpowiednio punkty czasowe T0, T1, T2, T3 i T4). Śmiertelności pacjentów określono po 28 dniach od przyjęcia. Pacjentów podzielono według wskaźnika śmiertelności na grupy osób, które przeżyły oraz zmarły. Analizie poddano różnice stężeń biomarkerów między punktami czasowymi T0 i T4.

Wyniki:
Średnia wartość punktacji SOFA w dniu przyjęcia wyniosła 11,7 ±2,7, a skali APACHE II 29,9 ±6,85. W czasie obserwacji zmarło 9 pacjentów. Jednoczynnikowa analiza logistyczna wykazała, że zmiany stężeń między czasem T0 i T4 presepsyny, prokalcytoniny i HSP27 były powiązane z rokowaniem pacjentów ze WS. Wieloczynnikowa analiza Coxa wykazała, że jedynym niezależnym czynnikiem korzystnego rokowania u pacjentów ze WS był wzrost stężenia HSP27 w czasie T4. Pole powierzchni pod krzywą ROC dla HSP27 wynosiło 0,785. Analiza Kaplana-Meiera wykazała, że śmiertelność była mniejsza (p = 0,014) u pacjentów, u których wystąpił wzrost stężenia HSP27 w T4, w porównaniu z tymi, u których poziom HSP27 w surowicy nie zwiększył się.

Wnioski:
Wzrost stężenia HSP27 w surowicy w czwartym dniu jest korzystnym czynnikiem rokowniczym u pacjentów ze WS.



Introduction:
Many biomarkers are used to assess the severity of sepsis and septic shock (SS), but none are highly sensitive in predicting outcome. Aim of the research: To estimate the value of serum changes of C-reactive protein, procalcitonin, presepsin, heat shock protein 27 (HSP27) and neutrophil to lymphocyte ratio in assessing the prognosis in patients with SS treated in an intensive care unit.

Material and methods:
Thirty-seven selected adult patients with SS were included. Serum concentrations of biomarkers were measured at admission and daily for 4 consecutive days (time points T0,T1, T2, T3 and T4 respectively). The mortality rate was determined 28 days after admission. Patients were divided into survivor and non-survivor groups according to their mortality. The differences between the levels of biomarkers at the time points T0 and T4 were analyzed.

Results:
The mean value of the SOFA score on admission was 11.7 ±2.7, and the APACHE II scale 29.9 ±6.85. Nine patients died. Univariate logistic analysis revealed that changes between T0 and T4 of presepsin, procalcitonin, and HSP27 were associated with prognosis. A multivariate Cox analysis showed that an increase in HSP27 at T4 was the only independent predictor of good prognosis in SS patients. The area under the receiver operating characteristics curve for HSP27 was 0.785. Kaplan-Meier analysis showed that the mortality was lower (p = 0.014) in patients who had an increase in HSP27 at T4 compared to those whose serum HSP27 did not increase at T4.

Conclusions:
The increase of HSP27 level on the 4^th day predicts a favorable outcome in SS patients.