Czy chorzy z chromaniem przestankowym znają zasady leczenia 33 treningiem marszowym?

Wstęp: Miażdżyca zarostowa tętnic kończyn dolnych (peripheral artery disease – PAD) objawia się często typowym dla niej symptomem chromania przestankowego, co zmusza chorego do przerwania marszu i ogranicza jego możliwości wysiłkowe. Właściwie prowadzony trening marszowy wydłuża dystans chromania i poprawia jakość życia chorych. Wytyczne TASC II wskazują, aby rozważać procedury rewaskularyzacji naczyniowej w kończynie dolnej dopiero wówczas, gdy pacjent nie odpowiada na leczenie za pomocą ćwiczeń i/lub leków.

Cel pracy: Próba odpowiedzi na pytanie, czy chorzy z chromaniem przestankowym kwalifikowani do zabiegów endowaskularnych byli w trakcie dotychczasowej terapii informowani o zasadach leczenia zachowawczego, a w szczególności o możliwości leczenia wysiłkiem fizycznym.

Materiał i metody: Badaniami objęto 52 chorych (46 mężczyzn i 6 kobiet) z przewlekłym miażdżycowym niedokrwieniem kończyn dolnych (okres IIb/III w klasyfikacji Fontaine’a) kwalifikowanych do zabiegów rewaskularyzacyjnych. Chorzy byli uprzednio leczeni zarówno w poradniach naczyniowych, jak i w przychodniach przez lekarzy rodzinnych przynajmniej 3–10 lat.

Wyniki: Aż 65,3% badanych nie otrzymało zaleceń leczenia treningiem marszowym w dotychczasowej terapii, 27% badanych otrzymało ogólne zalecenie typu „proszę dużo chodzić”, lecz nie znało zasad treningu marszowego. Jedynie 7,7% badanych znało zasady tej formy terapii. Ponadto wszyscy pacjenci mieli świadomość wpływu palenia tytoniu na rozwój miażdżycy tętnic kończyn dolnych.

Wnioski: Lekarze rodzinni, chirurdzy naczyniowi i angiolodzy nie informują należycie chorych o możliwości leczenia miażdżycowego niedokrwienia tętnic treningiem marszowym. Zasada „proszę dużo chodzić” u chorych z chromaniem przestankowym wymaga szczegółowego wyjaśnienia. Chorzy z chromaniem przestankowym palący tytoń są edukowani na temat wpływu nałogu na rozwój PAD.

Introduction: Intermittent claudication, manifesting as a compulsion to stop walking severely limiting patient’s mobility is a frequent symptom of peripheral arterial occlusive disease. Walking training promotes elongation of walking distance and causes an increase of the quality of life. TransAtlantic Inter-Society Consensus implies that revascularisation should be considered only if patient does not respond to medical treatment, that is drug therapy and training.

Aim of the study: The study was performed to determine whether patients qualified for endovascular procedures were sufficiently informed as to possibilities of medical treatment, especially training.

Material and methods: 52 patients (46 man and 6 woman) with peripheral artery occlusive disease (Fontaine IIb/III) qualified to revascularization were examined. All patients were previously treated either in vascular ambulatory or by general practitioner from 3 to 10 years.

Results: Only 7.7% of the patients sufficiently knew the rules of walking training, 65.3% of patients did not follow the rules of walking training; 27% of patients followed indication “to walk more”, without knowing details about walking training; 100% of patients knew about detrimental influence of smoking on progression of their disease.

Conclusions: General practitioners, vascular surgeons and angiologists fail to inform patients about other treatment modalities, especially walking training. The rule of “walking a lot” seems to be insufficient without detailed information about training. Patients with claudication are educated as far as the influence of smoking on the disease is concerning.