Czy dziecko pozornie otyłe jest zawsze otyłe? Porównanie różnych metod oceniania otyłości

Wstęp
Otyłość jest chorobą cywilizacyjną XXI wieku. Częstość występowania otyłości oraz nadwagi wśród dzieci i młodzieży nieustannie wzrasta. Wskaźnik masy ciała (BMI) i wskaźnik talia–biodra (WHR) to metody oceny otyłości zalecane przez WHO. Również wskaźnik talia–wysokość (WtHR), który uwzględnia wzrost, jest jedną z najpopularniejszych metod diagnozowania otyłości wśród dzieci. Nowszym wskaźnikiem diagnostycznym jest FMI (wskaźnik masy tłuszczowej), uwzględniający procent tkanki tłuszczowej pacjenta.

Cel pracy
Porównanie metod oceny otyłości wśród dzieci i młodzieży za pomocą wskaźników: BMI, WHR, WtHR oraz FMI oraz określenie spójności uzyskanych za ich pomocą wyników.

Materiał i metody
Badaniem objęto 195 dzieci w wieku 11–18 lat, od których zebrano dane: wzrost, waga, obwód talii, procent tkanki tłuszczowej. Wyznaczone na podstawie uzyskanych danych wskaźniki (BMI, WHR, WtHR, FMI), wyrażone w SDS (standaryzowanego odchylenia standardowego), porównano za pomocą testu Blanda-Altmana, regresji Passinga-Babloka oraz wykresu górkowego.

Wyniki
Najmniej rozpoznań otyłości wykazało FMI SDS (15,9%), a najwięcej WHR SDS (28,7%). WHR SDS wykazał najmniej zgodne wyniki z BMI SDS. Stwierdzono istotne różnice statystyczne pomiędzy BMI SDS a zarówno FMI SDS, jak i WtHR SDS.

Wnioski
BMI, jako najbardziej akceptowalny wskaźnik otyłości, może być stosowany jako metoda przesiewowa do oceny otyłości. Jednak pacjenci z granicznymi wartościami BMI powinni być badani dokładniej, przy użyciu więcej niż jednego wskaźnika. Zaleca się FMI.



Introduction
Obesity is a civilization disease of the 21st century. The prevalence of obesity and overweight among children and adolescents is constantly increasing. BMI (body mass index) and WHR (waist to hip ratio) are methods of obesity assessment recommended by the WHO. Also, the WtHR (waist to height ratio), which takes into account height, is one of the most popular methods of diagnosing childhood obesity. A more recent diagnostic indicator is the FMI (fat mass index), which considers the percentage of the patient's body fat.

The aim of the study
was to compare the methods of assessing obesity in children and adolescents using the following indicators: BMI, WHR, WtHR, and FMI and to determine the consistency of the results obtained with them.

Material and methods
The study included 195 children aged 11–18 years, from whom the following data were collected: height, weight, waist circumference, and percentage of body fat. The calculated indices (BMI, WHR, WtHR, FMI), expressed in SDS, were compared using the Bland-Altman test, Passing-Bablok regression, and the slope chart.

Results
The fewest diagnoses of obesity were shown by FMI SDS (15.9%) and the highest by WHR SDS (28.7%). WHR SDS showed the least consistent results with BMI SDS. Significant statistical differences were found between BMI SDS and both FMI SDS and WtHR SDS.

Conclusions
BMI, as the most acceptable obesity indicator, can be used as a screening method for assessing obesity. However, patients with boundary BMI values should be examined more precisely, using more than one index. FMI is recommended.