Czy indukowana steroidami przejściowa centralna niedoczynność tarczycy u dzieci leczonych z powodu nowotworów hematologicznych uzasadnia interwencję kliniczną?

Wprowadzenie
Centralna niedoczynność tarczycy wywołana przez steroidy (CH) jest raczej częstym, ale jednocześnie niezdiagnozowanym wystarczająco czynnikiem zaburzeń hormonalnych u dzieci leczonych na ostrą białaczkę limfoblastyczną (ALL) i chłoniaka.

Cel pracy
Określenie występowania, częstotliwości objawów, podawanie terapii zastępczej i powiązania CH z leczeniem glikokortykosteroidami u dzieci leczonych z powodu złośliwych nowotworów hematologicznych.

Metody
Perspektywiczne badanie kliniczne zostało przeprowadzone na 21 chorych (61,9% chłopców, średni wiek 9,1 roku), leczonych w Szpitalu Dziecięcym w Zagrzebiu w 2019 r., z czego 12 na ALL, a 6 na chłoniaka Hodgkina (HL), w oparciu o dane kliniczne (objawy) i laboratoryjne (stan hormonów).

Wyniki
Wyraźna CH została potwierdzona w 15 przypadkach (71,4%), a łagodna CH u 3 pacjentów (14,2%). Najczęstszymi objawami było zmęczenie, apatia i brak równowagi elektrolitowej, obserwowane w 50% przypadków CH. Leczenie zastępczo-hormonalne wprowadzono u 44,4% chorych, średnio przez 2,08 miesiąca, z uzyskaniem istotnej poprawy klinicznej. Wyraźna CH była znacznie częstsza u pacjentów z ALL niż tylko z HL (p = 0,025). Wśród dzieci z ALL nie było różnicy w występowaniu CH między grupą prednizonu i deksametazonu, jednak częściej występowała objawowa CH wywołana przez deksametazon (p = 0,03). Dawka prednizonu nie odgrywała żadnej roli w zachorowaniu na CH u pacjentów z HL.

Wnioski
Potrzebne są dalsze badania w celu określenia rzeczywistego występowania dysfunkcji tarczycy podczas leczenia z zastosowaniem chemioterapii u dzieci z ALL oraz z chłoniakiem. Pilne są również zalecenia dotyczące optymalnej, zastępczej terapii hormonalnej oraz planu monitorowania pacjentów onkologicznych dziecięcych z CH.



Introduction
Steroid-induced central hypothyroidism (CH) is a frequent but under-diagnosed hormonal disturbance in children treated for acute lymphoblastic leukaemia (ALL) and lymphoma.

Aim of the study
To determine the occurrence, frequency of symptoms, replacement therapy administration, and association of CH with glucocorticoid therapy in children treated for haematological malignancies.

Material and methods
A prospective clinical survey was conducted on 21 patients (61.9% male, mean age 9.1 years) treated in the Children’s Hospital Zagreb during 2019, of whom 12 were treated for for ALL and 6 for Hodgkin lymphoma (HL), based on clinical (signs and symptoms) and laboratory data (hormonal status).

Results
Overt CH was verified in 15 (71.4%) and mild CH in 3 patients (14.2%). The most common symptoms and signs were fatigue, apathy, and electrolyte imbalance, observed in 50% of CH cases. Hormonal substitutional therapy was initiated in 44.4% of affected patients, during a mean of 2.08 months, with significant clinical improvement. Overt CH was more prevalent in patients with ALL than in those with HL (p = 0.025). Among children with ALL there was no difference in CH occurrence between the prednisone and dexamethasone groups; however, dexamethasone-induced CH was more frequently symptomatic (p = 0.03). The prednisone dosage played no role in CH incidence in patients with HL.

Conclusions
Further studies are needed to determine the real incidence of thyroid dysfunction during intensive chemotherapy treatment in children with ALL and lymphoma. Recommendations for optimal hormonal replacement therapy and a follow-up plan for paediatric oncology patients with CH are also urgently required.