Czy jest możliwa remisja po odstawieniu leku biologicznego?
Autor: Alicja Kostecka
Data: 05.03.2019
Źródło: AK/Dose tapering and discontinuation of biological therapy in rheumatoid arthritis patients in routinecare - 2-year outcomes and predictors. Rheumatology (Oxford). 2019 Jan 1;58(1):110-119.
| Tagi: | remisja, leki biologiczne |
Grupa naukowców duńskich przeanalizowała historię pacjentów chorujących na reumatoidalne zapalenie stawów (rzs), u których odstawiono lek biologiczny po uzyskaniu trwałej remisji klinicznej. Przez okres obserwacji obejmujący dwa lata dokonano analizy odsetka chorych u których udało się odstawić lek biologiczny podtrzymując remisję choroby podstawowej, a także podjęto się określenia czynników prognostycznych dla tej sytuacji klinicznej.
Obserwacją objęto 143 chorych leczonych w ramach tzw. codziennej praktyki, u których obserwowano remisję kliniczną, a ponadto w okresie poprzedzającego roku nie stwierdzono progresji radiologicznej zmian stawowych (ocena MRI lub RTG). Średni czas trwania choroby w badanej grupie wynosił 11 lat. Średni czas trwania remisji 2,2 lata. Zdecydowana większość badanych (91%) leczona była inhibitorem TNF alfa, w pozostałych przypadkach stosowano lek biologiczny o innym mechanizmie działania (średni czas leczenia ostatnim lekiem biologicznym wynosił 4 lata (3 – 7 lat). 80% chorych stosowało jednocześnie syntetyczny lek modyfikujący przebieg choroby, w pozostałych przypadkach stosowano lek biologiczny w monoterapii.
Protokół redukcji dawki leku biologicznego obejmował zmniejszenie dawki do 2/3 dawki wyjściowej początkowo, następnie do ½ dawki po 16 tygodniach, a dalej odstawienie po 32 tygodniach. W przypadku zaostrzenia choroby ( DAS28(CRP)>2.6 oraz ∆DAS28(CRP)>1.2 lub progresja radiologiczna) powracano do poprzedniej skutecznej dawki.
Po 2 latach obserwacji u 62% chorych udało się zredukować dawkę leku biologicznego poniżej dawki wyjściowej, przy czym u 16% możliwe było całkowite odstawienie leku biologicznego z utrzymaniem przy tym remisji klinicznej. Pozostałe 38% badanych wymagało kontynuacji stosowania pełnej dawki leku biologicznego. 88% zaostrzeń miało miejsce w pierwszym roku redukcji dawki, jednak zdecydowana większość chorych (85%) ponownie uzyskała remisję po zwiększeniu dawki leku biologicznego w czasie trwania badania. Czynnikami predykcyjnymi możliwości redukcji leku biologicznego były: nie więcej niż jeden stosowany dotychczas lek biologiczny, płeć męska, niski wskaźnik cech zapalenia oraz destrukcji w MRI.
Zgodnie z opracowanym modelem mężczyzna, który dotychczas leczony był nie więcej niż jednym lekiem biologicznym i posiadał niski wskaźnik zapalenia i destrukcji w badaniu MRI – miał 95% prawdopodobieństwo skutecznej redukcji dawki leku biologicznego. Nieobecność czynnika reumatoidalnego była natomiast jedynym niezależnym czynnikiem predykcyjnym możliwości całkowitego odstawienia leku biologicznego. U 7% chorych obserwowano progresję zmian radiologicznych. Jak wykazała analiza byli to głównie pacjenci, którzy przez cały okres obserwacji kontynuowali leczenie pełną dawka leku biologicznego.
Protokół redukcji dawki leku biologicznego obejmował zmniejszenie dawki do 2/3 dawki wyjściowej początkowo, następnie do ½ dawki po 16 tygodniach, a dalej odstawienie po 32 tygodniach. W przypadku zaostrzenia choroby ( DAS28(CRP)>2.6 oraz ∆DAS28(CRP)>1.2 lub progresja radiologiczna) powracano do poprzedniej skutecznej dawki.
Po 2 latach obserwacji u 62% chorych udało się zredukować dawkę leku biologicznego poniżej dawki wyjściowej, przy czym u 16% możliwe było całkowite odstawienie leku biologicznego z utrzymaniem przy tym remisji klinicznej. Pozostałe 38% badanych wymagało kontynuacji stosowania pełnej dawki leku biologicznego. 88% zaostrzeń miało miejsce w pierwszym roku redukcji dawki, jednak zdecydowana większość chorych (85%) ponownie uzyskała remisję po zwiększeniu dawki leku biologicznego w czasie trwania badania. Czynnikami predykcyjnymi możliwości redukcji leku biologicznego były: nie więcej niż jeden stosowany dotychczas lek biologiczny, płeć męska, niski wskaźnik cech zapalenia oraz destrukcji w MRI.
Zgodnie z opracowanym modelem mężczyzna, który dotychczas leczony był nie więcej niż jednym lekiem biologicznym i posiadał niski wskaźnik zapalenia i destrukcji w badaniu MRI – miał 95% prawdopodobieństwo skutecznej redukcji dawki leku biologicznego. Nieobecność czynnika reumatoidalnego była natomiast jedynym niezależnym czynnikiem predykcyjnym możliwości całkowitego odstawienia leku biologicznego. U 7% chorych obserwowano progresję zmian radiologicznych. Jak wykazała analiza byli to głównie pacjenci, którzy przez cały okres obserwacji kontynuowali leczenie pełną dawka leku biologicznego.
