Czym leczyć po niepowodzeniu terapii infliksimabem w przebiegu CU?

Żyjemy w erze leków biologicznych, które znalazły zastosowanie także w leczeniu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego i choroby Leśniowskiego-Crohna. Infliksimab, przeciwciało przeciwko TNF-alfa, mimo wysokiej skuteczności nie zawsze prowadzi do opanowania objawów choroby. Wykazano, że w tej grupie chorych można z powodzeniem stosować adalimumab lub wedolizumab - grupa włoskich porównała skuteczność obu leków, a wyniki ich pracy ukazały się na łamach The Journal of Inflammatory Bowel Diseases.

Dokonano retrospektywnej analizy obejmującej 161 pacjentów z 8 ośrodków referencyjnych we Włoszech, z niepowodzeniem leczenia infliksimabem lub nietolerancją leku, zakwalifikowanych dalej do leczenia adalimumabem (64 pacjentów) lub wedolizumabem (97 pacjentów). Oceniono odsetek niepowodzeń terapeutycznych w 52. tygodniu terapii oraz odsetek przerwania leczenia w 8., 24. i 52. tygodniu, przeżycia i bezpieczeństwo.

Analizy wykazały, że w 52. tygodniu terapii u 37,5% pacjentów leczonych adalimumabem i u 28,9% pacjentów leczonych wedolizumabem nie udało się uzyskać remisji, jednak powyższa różnica okazała się nieistotna statystycznie (p=0,302). Jednak w podgrupie pacjentów z wtórnym niepowodzeniem leczenia infliksimabem (83 pacjentów, 51,6%) wykazano przewagę stosowania wedolizumabu nad adalimumabem (odsetek niepowodzeń odpowiednio 22,4% versus 48%, p=0,035). W wymienionej podgrupie częściej dochodziło do przerwania leczenia przy stosowaniu adalimumabu w porównaniu z wedolizumabem (p=0,007). W pozostałych podgrupach nie wykazano powyższej zależności.