Dekalog kardiodiabetologii

1. Insulinooporność, skojarzona najczęściej z otyłością i cukrzycą, jest silnym czynnikiem ryzyka chorób układu krążenia.

2. Zespół metaboliczny to współistniejące ze sobą czynniki
ryzyka sercowo-naczyniowego, takie jak: otyłość brzuszna, dyslipidemia, nadciśnienie tętnicze oraz nieprawidłowa
glikemia na czczo bądź cukrzyca.

3. Prewencja pierwotna wystąpienia chorób układu krążenia w cukrzycy obejmuje: redukcję masy ciała, modyfikację stylu życia, zadowalające wyrównanie metaboliczne, dążenie do prawidłowych wartości ciśnienia tętniczego, leczenie dyslipidemii oraz antyagregację.

4. W prewencji powikłań odległych cukrzycy, również pod postacią makroangiopatii, należy rozważyć stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny oraz statyn, nawet niezależnie od występowania nadciśnienia tętniczego czy dyslipdemii.

5. Wyrównanie metaboliczne cukrzycy obejmuje prawidłową kontrolę glikemii, ciśnienia tętniczego oraz gospodarki lipidowej.

6. Przewlekła niewydolność serca występuje znamiennie częściej u chorych na cukrzycę niż w populacji ogólnej, choć zasady jej leczenia nie różnią się w tych grupach chorych.

7. Kardiomiopatia cukrzycowa to zespół zmian strukturalnych i metabolicznych kardiomiocytów, charakterystyczny dla przewlekłych stanów hiperglikemicznych, których skutkiem jest włóknienie serca i zaburzenie jego funkcji rozkurczowej.

8. Hiperglikemia poposiłkowa może inicjować powstanie bądź progresję powikłań naczyniowych cukrzycy.

9. Chorzy na cukrzycę od dwu- do czterokrotnie częściej zapadają na chorobę wieńcową. Choroby układu sercowo-naczyniowego są główną przyczyną zwiększonej śmiertelności chorych na cukrzycę.
10. Z uwagi na niecharakterystyczny obraz kliniczny choroby wieńcowej oraz ostrego zawału serca wśród chorych na cukrzycę, należy rozważyć wykonywanie badań kontrolnych w tej grupie pacjentów.


Pełna treść artykułu...