Dekalog postępowania w niewydolności serca

1. Do rozpoznania niewydolności serca (NS) niezbędna jest obecność objawów podmiotowych, przedmiotowych oraz obiektywnie stwierdzonych zaburzeń organicznych i czynnościowych mięśnia sercowego.
2. Niewydolność serca nie powinna być nigdy jedynym rozpoznaniem – zawsze należy poszukiwać jej przyczyny.
3. Echokardiografia wciąż jest złotym standardem w rozpoznawaniu NS, ocenie ryzyka i rokowania.
4. Leczenie inhibitorami enzymu konwertującego angiotensynę należy prowadzić pod kontrolą stężenia elektrolitów i kreatyniny.
5. Terapię β-adrenolitykami należy stosować po ustabilizowaniu stanu chorego – należy podawać jeden z czterech leków, których korzystne działanie zostało udowodnione w dużych badaniach z randomizacją – bisoprolol, karwedilol, bursztynian metoprololu lub nebiwolol.
6. Migotanie przedsionków jest najczęstszą arytmią wśród chorych z NS. Pogarsza ona rokowanie, może nasilać objawy i zwiększa ryzyko wystąpienia powikłań zakrzepowo-zatorowych.
7. Należy dążyć do całkowitego zaprzestania przez chorych z NS palenia papierosów, ograniczenia spożycia alkoholu i redukcji masy ciała u osób otyłych. Nie można zapominać jednak o ryzyku niedożywienia i kacheksji sercowej w tej grupie pacjentów.
8. Oznaczanie stężenia peptydów natriuretycznych jest pomocne w diagnostyce NS i koreluje z ciężkością choroby i rokowaniem.
9. Ciąża może prowadzić do zaostrzenia NS, większość leków stosowanych w leczeniu NS jest przeciwwskazana w ciąży. Ryzyko związane z ciążą okazuje się większe niż ryzyko związane z antykoncepcją.
10. Mimo wprowadzania coraz nowocześniejszych metod terapii NS, tylko 50% chorych przeżywa 4 lata.


Pełna treść artykułu...