Dekalog postępowania w ostrym zespole wieńcowym bez przetrwałego uniesienia odcinka ST

1. U każdego pacjenta z podejrzeniem ostrego zespołu wieńcowego należy wykonać i ocenić 12-odprowadzeniowe EKG w ciągu 10 min od pierwszego jego kontaktu z personelem medycznym.
2. Należy stosować skojarzone leczenie przeciwpłytkowe kwasem acetylosalicylowym i klopidogrelem przez kolejnych 12 miesięcy u wszystkich chorych po niestabilnej chorobie wieńcowej/zawale serca bez uniesienia odcinka ST, niezależnie od sposobu leczenia (zachowawczego czy inwazyjnego, z implantacją stentów zwykłych czy powlekanych), o ile nie występuje u nich zwiększone ryzyko krwawień.
3. Nie należy podawać niesteroidowych leków przeciwzapalnych pacjentom z ostrym zespołem wieńcowym.
4. Długoterminowe rokowanie pacjentów z zawałem serca bez uniesienia odcinka ST jest gorsze niż osób z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST.
5. Rokowanie pacjentów po ostrym zawale serca bez zmian w tętnicach wieńcowych jest zazwyczaj bardzo dobre.
6. Należy prowadzić edukację pacjentów, by wiedzieli, jak reagować w momencie wystąpienia bólu w klatce piersiowej.
7. Ból dławicowy w stabilnej chorobie wieńcowej powinien ustąpić całkowicie lub częściowo po 5 min od przyjęcia jednej dawki nitrogliceryny podjęzykowo lub po 5 min odpoczynku. Jeżeli utrzymuje się na tym samym poziomie lub narasta, należy podejrzewać ostry zespół wieńcowy.
8. Nie należy podawać nitrogliceryny pacjentom, którzy niedawno zażywali leki stosowane w leczeniu zaburzeń potencji z grupy inhibitorów fosfodiesterazy.
9. Nie należy przerywać skojarzonego leczenia kwasem acetylosalicylowym i klopidogrelem, z wyjątkiem przypadków poważnego lub zagrażającego życiu krwawienia.
10. U pacjentów małego ryzyka należy stosować strategię zachowawczą.


Pełna treść artykułu...