Dekalog postępowania w przypadku pacjentów po zawale serca z uniesieniem odcinka ST

1. Każdy pacjent po zawale serca bez istniejących przeciwwskazań do takiego leczenia powinien otrzymywać kwas acetylosalicylowy do końca życia w dawce 75–100 mg/dobę, a klopidogrel przez 12 mies. w dawce 75 mg/dobę.
2. Zaleca się włączenie β-adrenolityków w przypadku pacjentów z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST nie później niż 24 godz. od początku dolegliwości bez względu na wartości ciśnienia tętniczego i funkcję lewej komory po wcześniejszej ocenie stabilności stanu pacjenta, jeśli tylko nie ma przeciwwskazań do takiego postępowania.
3. Zaleca się włączenie inhibitorów konwertazy aniotensyny u pacjentów z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST w pierwszych 24 godz., niezależnie od funkcji skurczowej lewej komory oraz wartości ciśnienia tętniczego, o ile nie ma przeciwwskazań do takiego postępowania.
4. Sartany powinno się stosować u wszystkich pacjentów bez przeciwwskazań, którzy nie tolerują inhibitorów konwertazy aniotensyny, bez względu na wartości ciśnienia tętniczego i funkcję lewej komory.
5. Antagoniści aldosteronu (spironolakton, eplerenon) mogą być stosowani u pacjentów po zawale serca z uniesieniem odcinka ST, którzy mają frakcję wyrzutową lewej komory Ł 40% oraz niewydolność serca lub cukrzycę, pod warunkiem że stężenie kreatyniny wynosi < 2,5 mg/dl u mężczyzn i < 2 mg/dl u kobiet.
6. Każdy pacjent po przebytym zawale serca z uniesieniem odcinka ST powinien jak najwcześniej otrzymać statyny, niezależnie od wartości cholesterolu całkowitego, w celu osiągnięcia stężenia frakcji LDL cholesterolu < 100 mg/dl, a w grupach największego ryzyka < 70 mg/dl.
7. Nie ma danych wskazujących na korzystny wpływ przewlekłego stosowania azotanów na rokowanie u pacjentów po przebytym ostrym zespole z uniesieniem odcinka ST. Azotany pozostają lekami z wyboru w objawowym leczeniu stabilnej postaci choroby niedokrwiennej serca.
8. Antagoniści wapnia nie powinni być rutynowo zalecani pacjentom w ostrej fazie zawału serca, w szczególności dotyczy to zawału serca z uniesieniem odcinka ST w EKG.
9. Zaleca się stosowanie kardiowerterów-defibrylatorów w ramach profilaktyki pierwotnej w celu zmniejszenia śmiertelności w przypadku wszystkich pacjentów z istotnym upośledzeniem funkcji skurczowej lewej komory serca będącej konsekwencją przebytego zawału serca. Zastosowanie kardiowerterów-defibrylatorów w ramach profilaktyki wtórnej zarezerwowane jest zarówno dla pacjentów po przebytym epizodzie migotania...


Pełna treść artykułu...