Dekalog stabilnej choroby wieńcowej

1. Typowy ból dławicowy charakteryzuje się: zamostkową lokalizacją, związkiem z wysiłkiem fizycznym i emocjonalnym stresem, ustępowaniem w spoczynku i/lub po azotanach.


2. Prawidłowy EKG nie wyklucza zaawansowanej choroby wieńcowej.


3. Podstawowym nieinwazyjnym testem diagnostycznym jest test wysiłkowy EKG. Badanie to zarezerwowane jest głównie dla pacjentów z pośrednim ryzykiem choroby wieńcowej ocenionym na podstawie objawów, płci i wieku.


4. Wraz z rozpoczęciem farmakoterapii należy wdrożyć postępowanie niefarmakologiczne, uwzględniające modyfikację stylu życia i czynników ryzyka.


5. Farmakoterapia stabilnej choroby wieńcowej powinna koncentrować się na dwóch głównych celach – poprawie rokowania i zmniejszaniu objawów choroby.


6. Podstawowymi lekami stosowanymi u wszystkich pacjentów ze stabilną chorobą wieńcową bez przeciwwskazań są kwas acetylosalicylowy i statyna.


7. Pełna farmakoterapia uwzględnia: kwas acetylosalicylowy, inhibitor konwertazy angiotensyny, lek beta-adrenolityczny i statynę.


8. W przypadku nieskuteczności leczenia farmakologicznego należy rozważyć leczenie inwazyjne.


9. Do oceny ryzyka sercowo-naczyniowego należy stosować skalę SCORE zalecaną przez Europejskie i Polskie Towarzystwo Kardiologiczne, dostępną m.in. pod adresem internetowym: www.escardio.org/knowledge/
decision_tools/heartscore/pl.


10. Choroba niedokrwienna serca jest główną przyczyną zgonu chorych na cukrzycę. Pacjenci z cukrzycą i chorobą wieńcową wymagają intensywnej kontroli ciśnienia tętniczego oraz kontroli lipidogramu.



Pełna treść artykułu...