Dezaktywacja wszczepialnego kardiowertera-defibrylatora u kresu życia

W pracy przedstawiono przypadki dwojga chorych z zaawansowanym nowotworem złośliwym i wszczepionym kardiowerterem-defibrylatorem (implantable cardioverter-defibrillator – ICD). U pierwszego chorego, po epizodzie dwukrotnej defibrylacji z ICD w ostatnim dniu życia, wykonano doraźną, pełną dezaktywację ICD magnesem w warunkach domowych, kontynuując jednocześnie domową opiekę hospicyjną. U drugiej chorej, która przebyła wcześniej epizod burzy elektrycznej i sygnalizowała obawy przed ponowną boleśnie odczuwaną defibrylacją, po uzyskaniu świadomej zgody, dezaktywowano wybiórczo funkcję defibrylacji w ostatnich tygodniach życia.

Zaproponowano model postępowania z ICD w opiece paliatywnej. Preferowana wybiórcza dezaktywacja u schyłku życia pozwala utrzymać kontrolę rytmu pracy serca, zapobiegając ryzyku uporczywego ożywiania w okresie agonii. Doraźna pełna dezaktywacja w okresie umierania jest także możliwa w warunkach domowej opieki hospicyjnej. Rozważenie możliwości dezaktywacji ICD przy planowaniu opieki medycznej u kresu życia może spełnić oczekiwania części chorych oraz zmniejszyć ryzyko uporczywej terapii.

Two cases of patients with advanced cancer and implanted cardioverter-defibrillator (ICD) were presented. In the terminal phase of their disease the ICD deactivation was performed: an emergency total deactivation in the last day of life in the former man and a selective deactivation of defibrillation/cardioversion function in the last weeks in the latter woman.

A model of ICD deactivation in palliative care was proposed. The selective deactivation is preferable to preserve the cardiac rhythm pacing, preventing painful resuscitation during agony. Emergency total deactivation is also the option, even in home hospice care. Shared decision and advance care planning in such cases can meet patients’ preferences and decrease the risk of the harmful therapy.