Diagnostyka dopplerowska w przetokach tętniczo-żylnych – badanie z wyboru

Wraz z upowszechnieniem dostępności do zabiegów hemodializy zwiększa się liczba chorych wymagających wykonania naczyniowych dostępów dializacyjnych. Biorąc pod uwagę, że konieczność ta dotyczy zazwyczaj osób długotrwale chorujących, nie może dziwić, że zarówno wykonanie przetok, jak również ich długotrwałe użytkowanie związane jest z wieloma trudnościami. Wystąpienie powikłań, w połączeniu z różnorodnością stosowanych technik operacyjnych, zmiennością anatomiczną układu żylnego, jak również z rozwojem zmian w naczyniach przetoki w trakcie jej użytkowania, powodują konieczność częstego wykonywania badań dodatkowych. Metodą z wyboru jest ultrasonografia dopplerowska kodowana kolorem. Podejmując się wykonywania oceny przetok należy zdawać sobie sprawę z trudności czyhających na badacza oraz ze specyficznych oczekiwań ze strony chirurga, wykonującego lub rekonstruującego przetokę.

Badanie dopplerowskie w odniesieniu do chorych dializowanych, u których konieczne jest wytworzenie dostępu naczyniowego odbywa się w dwóch etapach, tzn. jako element procesu kwalifikacji chirurgicznej do zabiegu oraz w przypadku wystąpienia zaburzeń w funkcjonowaniu przetok.
Badanie przedoperacyjne
W przypadku pacjentów z powierzchownie przebiegającymi, podatnymi żyłami, z dobrze wyczuwalnym tętnem na obwodzie oraz z prawidłowym wynikiem próby Allena wystarczające jest wykonanie podczas kwalifikacji do zabiegu operacyjnego badania klinicznego. Przedoperacyjne badanie dopplerowskie należy wykonać w odniesieniu do chorych:
· z niewidocznymi i niewyczuwalnymi żyłami powierzchownymi,
· po przebytym cewnikowaniu dużych pni żylnych górnego otworu klatki piersiowej i szyi,
· po zakrzepowym zapaleniu żył kończyn górnych, oraz
· z upośledzeniem przepływu tętniczego w kończynach górnych.
Badanie dopplerowskie powinno obejmować następujące etapy:
· ocenę głównych pni żylnych układu powierzchownego, które mogą być wykorzystane do wykonania przetoki. Zainteresowanie chirurgów skupia się zasadniczo na dwóch naczyniach, tzn. na żyle odpromieniowej i żyle odłokciowej. Należy ocenić średnicę i drożność żył zarówno w miejscu planowanego zespolenia, jak również na całej długości odcinka bliższego, stanowiącego drogę odpływu krwi z przetoki. Niestety, ten ostatni wymieniony element badania, tzn. obserwacja odcinka bliższego, jest często pomijana przez...


Pełna treść artykułu...