|
abstract:
Guidelines/recommendations
Diagnostyka i postępowanie terapeutyczne u dorosłych z ADHD. Rekomendacje Sekcji Kształcenia Specjalizacyjnego Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego i koalicji organizacji na rzecz osób z ADHD – 2024 r.
Tomasz M. Gondek
1, 2, 3
,
Filip Stramecki
1, 4, 5
,
Karolina Ziegart-Sadowska
6, 7
,
Kajetana Foryciarz
8, 9, 10
,
Patryk Główczyński
1, 11, 12
,
Anna Julia Krupa
1, 13, 14
,
Anna Karolina Malec
1, 16
,
Anna Szczegielniak
1, 2, 11, 18
,
Anna Szczubiał-Kamińska
19
,
Agata Todzia-Kornaś
1, 2, 23
- Sekcja Kształcenia Specjalizacyjnego Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego
- Female ADHD Research Group
- Instytut Studiów Społecznych, Uniwersytet Dolnośląski DSW, Wrocław
- Milickie Centrum Medyczne, Milicz
- World Federation of ADHD
- Akademia Różnorodności
- Klinika Terapii Poznawczo-Behawioralnej, Uniwersytet SWPS, Warszawa
- Centrum Diagnostyczno-Lecznicze dr n. med. Kajetana Foryciarz, Warszawa
- European Network Adult ADHD
- Polskie Towarzystwo Psychiatryczne
- Oddział Kliniczny Psychiatrii, Wielospecjalistyczny Szpital Powiatowy w Tarnowskich Górach
- Katedra Psychiatrii, Wydział Nauk Medycznych w Zabrzu, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
- Zakład Zaburzeń Afektywnych, Collegium Medicum Uniwersytet Jagielloński, Kraków
- NZOZ Centrum Dobrej Terapii, Kraków
- Katedra i Klinika Rehabilitacji Psychiatrycznej, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
- Bytomskie Centrum Zdrowia Psychicznego
- Wielkopolskie Centrum Neuropsychiatryczne im. O. Bielawskiego w Kościanie
- Zakład Psychoprofilaktyki Katedry Psychiatrii, Wydział Nauk Medycznych w Zabrzu, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
- Prywatna praktyka psychologiczna
- Oddział Psychiatryczny dla Dzieci i Młodzieży, Szpital Neuropsychiatryczny w Lublinie
- Uniwersytet SWPS, Warszawa
- Praktyka prywatna „Psycholog na spektrum”
- I Katedra i Klinika Psychiatryczna, Warszawski Uniwersytet Medyczny
Psychiatria Spersonalizowana 2024; 3(3)
Online publish date: 2024/09/12
PlumX metrics:
Rozpowszechnienie ADHD
ADHD jest często występującym stanem neurorozwojowym. Jego rozpoznawalność jest najwyższa w populacji dzieci i młodzieży: u dzieci wieku 3–12 lat wynosi 7,6%, w wieku 13–18 lat 5,6%, natomiast u osób dorosłych ocenia się ją na 4,4% [1, 2]. Szacuje się, że w Polsce ADHD może występować u ok. 1 mln osób [3]. Tymczasem najbardziej aktualne dane z 2023 r. dotyczące rozpoznań w publicznym systemie opieki zdrowotnej wskazują, że diagnozę F90 według klasyfikacji ICD-10 (zaburzenia hiperkinetyczne, zespoły nadpobudliwości ruchowej), odpowiadającą ADHD, odnotowano jedynie u 3579 konsultowanych w tamtym roku dorosłych [4]. Stanowi to niespełna 0,4% osób potencjalnie spełniających kryteria rozpoznania. Ze względu na duże rozpowszechnienie współchorobowości zaburzeń psychicznych towarzyszących ADHD osoby z tej populacji często zgłaszają się na konsultacje psychiatryczne z różnymi objawami, w wielu przypadkach nie mając postawionej adekwatnej diagnozy.
Kryteria diagnostyczne DSM-5, ICD-11 i ICD-10
Istnieje szereg różnic dotyczących kryteriów diagnostycznych zawartych w klasyfikacjach diagnostycznych DSM-5, ICD-11 oraz ICD-10. Wiążą się one przede wszystkim z różnym stanem wiedzy i sposobem rozumienia ADHD oraz innych zaburzeń neurorozwojowych na przestrzeni czasu i dotyczą m.in. nazewnictwa, jakościowej i ilościowej konfiguracji objawów oraz dodatkowych charakterystyk wymaganych do przekroczenia progu diagnostycznego. W tabeli 1 przedstawiono najważniejsze różnice między ww. klasyfikacjami [5–7].
Najważniejsze różnice między aktualnie obowiązującymi klasyfikacjami DSM-5-TR oraz ICD-11 dotyczą:
• liczby proponowanych kryteriów diagnostycznych dla objawów zaburzeń uwagi, nadruchliwości i impulsywności;
• ustalenia progu liczby objawów koniecznych do postawienia diagnozy – jasno określona liczba w DSM-5-TR vs brak takiego określenia w ICD-11;
• zróżnicowania liczby objawów uznawanej za istotną diagnostycznie u dzieci i u dorosłych (od 17. roku życia) w klasyfikacji DSM-5-TR i brak takiego zróżnicowania w ICD-11.
Wspólna zmiana dla DSM-5-TR oraz ICD-11 względem wcześniejszych wersji obu klasyfikacji dotyczy rozważania objawów nadruchliwości i impulsywności jako wspólnego wymiaru, bez rozdzielania na podgrupy. Oznacza to, że kryterium nadruchliwości/impulsywności może w praktyce być spełnione przez osoby o zupełnie odmiennym obrazie klinicznym – z przewagą cech nadruchliwości lub impulsywności....
View
full text...
|
|
