Diagnostyka niedokrwistości – możliwości i granice lekarza niehematologa

Lekarz niehematolog jest w stanie zdiagnozować wiele przypadków niedokrwistości, jeśli uwzględni następujące wskazówki: 1) konieczne jest zweryfikowanie (często uaktualnienie) wyniku morfologii krwi obejmującego bezwzględną liczbę retikulocytów, wskaźniki krwinek czerwonych oraz ocenę mikroskopową rozmazu krwi obwodowej wykonaną przez diagnostę laboratoryjnego; 2) diagnostyka powinna być prowadzona w kilku etapach: I etap – klasyfikacja morfologiczna niedokrwistości, II etap – próba ustalenia patogenezy, III etap – określenie przyczyny niedokrwistości dające podstawę do efektywnego leczenia.

W pracy zwrócono uwagę na wartość oznaczania bezwzględnej liczby retikulocytów, która określa patogenezę (niska liczba świadczy o upośledzonym wytwarzaniu), prognozuje zapotrzebowanie na transfuzje i może być wykładnikiem słuszności rozpoznania czynnika niedoborowego (wzrost tej liczby po rozpoczęciu leczenia). Ponadto autor dość dokładnie zakreśla zasady, granice i szanse diagnostyki niedokrwistości na podstawowym etapie kontaktu pacjenta z lekarzem (POZ, oddział niehematologiczny).

Non-haematologist physicians are able to diagnose many cases of anaemia if they consider some suggestions on how to: 1) verify (very often to actualise) results of blood morphology and number of reticulocytes with microscopic analysis of peripheral blood smear picture should be done by a competent doctor; 2) diagnostics should use the following stages: I – morphologic classification, II establishing pathogenesis, and III searching for aetiology.

This article underlines the value of presenting the absolute number of reticulocytes not only for establishing pathogenesis (a low number strongly suggests low production of erythrocytes) but also can serve as an indicator for the necessity of blood transfusion. It can also positively verify diagnoses of deficient factors (an increase in the number reticulocytes shortly after the treatment). The author precisely delineates rules, boundaries, and chances of diagnosis of anaemia in an ambulatory setting or in a non-specialist hospital department.