Diagnostyka ofiar utonięcia przy użyciu pośmiertnej tomografii komputerowej – stan wiedzy

Cel pracy: Najnowsze badania z użyciem pośmiertnej tomografii komputerowej (TK) sugerują, że metoda ta jest skuteczna w diagnozie ofiar utonięcia. W pracy podsumowano dane z literatury dotyczące efektywności diagnozowania za pomocą TK w tych przypadkach.

Materiał i metody: Do przeglądu włączono badania opublikowane w latach 1999–2013, opatrzone słowami kluczowymi: „post-mortem CT scan”, „drowning and CT scan”, „near-drowning diagnosis” i „drowning diagnosis”.

Wyniki: Uwzględniono tylko 11 publikacji, których wyniki umożliwiały przeprowadzenie komplementarnej analizy statystycznej. Wyznacznikiem diagnozy utonięcia jest obecność płynu i osadów w zatokach przynosowych. W przypadku ofiar utonięcia obecność płynów w zatokach wynosi 100% oraz 90% w tchawicy i oskrzelach. Powyższe wyniki zostają uzupełnione obecnością wysokiej specyficzności osadem w zatokach przynosowych, górnych drogach oddechowych i żołądku, których obecność wynosi 100%. Hemodylucja występuje w przypadku ofiar utonięcia (p < 0,001). Wyniki ujęte w przeglądzie oraz ich analiza pozwoliły opracować algorytm decyzyjny usprawniający diagnostykę utonięcia.

Aim of the study: Recent studies using post-mortem computed tomography (PMCT) have suggested this imaging modality is of value in the positive diagnosis of drowning. We summarize the data from the literature regarding the diagnostic value of CT in cases of drowning.

Material and methods: We performed an all-language search of literature published from 1999 to 2013 with the key words “post-mortem CT scan”, “drowning and CT scan”, “near-drowning diagnosis”, and “drowning diagnosis”.

Results: Only 11 articles, whose data enabled complementary statistical analysis, were included. The presence of fluid and sediment in paranasal sinuses appear to be the determinants of the diagnosis of drowning. The presence of fluid in the sinuses had a sensitivity of 100%, and of 90% in the trachea and main bronchi. The results were completed by the high specificity of the presence of sediment in the paranasal sinuses, upper airways and stomach, which was 100% for all three. Haemodilution was present in cases of drowning (p < 0.001). The values made it possible to formulate a decision algorithm for the diagnosis of drowning.