Diagnostyka pośmiertna w przypadkach sepsy. Część I. Etiologia, epidemiologia i badania mikrobiologiczne

W praktyce klinicznej wypracowano skuteczną metodykę postępowania diagnostycznego w przypadku sepsy. Brakuje jednak standardów postępowania w diagnostyce pośmiertnej. Zakres badań ogranicza się do badania pośmiertnego i histopatologicznego. Sytuacja ta może prowadzić do błędów opiniodawczych dotyczących przyczyny zgonu oraz oceny prawidłowości postępowania medycznego. Przy podejrzeniu sepsy w dochodzeniach medyczno-sądowych konieczne jest uzyskanie szczegółowych informacji o okolicznościach zgonu (w tym o objawach i wynikach przeprowadzonych za życia badań) jeszcze przed wykonaniem badania pośmiertnego, a także jałowe pobranie materiału do badań mikrobiologicznych i interpretacja uzyskanych wyników na podstawie wiedzy z zakresu epidemiologii, patofizjologii oraz przebiegu klinicznego sepsy.

Clinical practice has an effective methodology of diagnostic procedures to be followed in cases of sepsis. However, there are as yet no corresponding standards of action in post-mortem diagnostics. The scope of examinations is limited to an autopsy and histopathological tests. This situation may lead to errors in medico-legal opinions on the cause of death and in the assessment of appropriateness of medical procedures. In cases of suspected sepsis, medico-legal investigations require obtaining detailed information about the circumstances of death (including symptoms and results of intravital examinations) before autopsy is performed, as well as sterile collection of specimens for microbiological tests and interpretation of their results on the basis of knowledge of epidemiology, pathophysiology and clinical progression of sepsis.