Diagnostyka różnicowa otyłości i zespołu Cushinga

Zespół Cushinga (ZC) jest wynikiem przewlekłego, podwyższonego poziomu glikokortykosteroidów w organizmie i najczęściej ma podłoże jatrogenne. Większość przypadków ZC, uwarunkowanego czynnikami endogennymi, związana jest z obecnością gruczolaka przysadki mózgowej produkującego kortykotropinę. Stany czynnościowej hiperkortyzolemii, z towarzyszącymi czasami cechami klinicznymi ZC, określa się mianem pseudozespołu Cushinga (rzekomego ZC). Do najczęstszych przyczyn rzekomego ZC należy otyłość. Wiele z objawów sugerujących ZC może być także następstwem zespołu metabolicznego związanego z otyłością. Podobieństwo objawów ZC i zespołu metabolicznego wiąże się ze znacznymi trudnościami w diagnostyce klinicznej i laboratoryjnej. Ze względu na to, że rozpoznanie ZC niesie ze sobą możliwość leczenia operacyjnego i usunięcie pierwotnej przyczyny stwierdzanych objawów, bardzo ważne jest prawidłowe rozpoznanie różnicowe pomiędzy ZC i rzekomym ZC, będącym następstwem otyłości.

Cushing’s syndrome (CS) is a consequence of a chronic excess of corticosteroids – most frequently of iatrogenic origin. Most cases of endogenous CS are connected with corticotropin producing adenomas. Functional hypercortisolaemia sometimes accompanied by clinical features of CS is called pseudo-Cushing’s syndrome. The most frequent cause of pseudo-Cushing’s syndrome is obesity. Symptoms suggesting CS may be a consequence of metabolic syndrome. A consequence of CS symptoms and metabolic syndrome is difficulties in clinical and laboratory diagnostics. Taking into account that confirmed diagnosis of CS is connected with the possibility of surgery and removal of the primary cause of symptoms, it is crucial to distinguish properly CS and pseudo-Cushing’s syndrome connected with obesity.