Dialog w „trójkącie porozumienia”: relacja lekarz – dziecko – rodzice w sytuacji choroby przewlekłej. Aspekty praktyczne

Artykuł stanowi próbę przedstawienia wybranych praktycznych elementów składających się na relację pomiędzy lekarzem a chorym dzieckiem i jego rodzicami. Założenie towarzyszące rozważaniom jest następujące: żadne podejmowane oddziaływania w sytuacji choroby dziecka nie mogą odbywać się wyłącznie przy udziale jednego podmiotu: dziecka lub rodziców. Bez wątpienia kluczowa w relacjach z lekarzem jest zrozumiała, trójstronna komunikacja oraz dialog, które warunkują prawidłową współpracę wszystkich podmiotów (a w przypadku małego dziecka – rodziców) oraz przebieg i końcowy wynik leczenia.

Celem niniejszego artykułu nie jest analiza odmienności relacji lekarz – dziecko powstającej w szpitalu czy w trakcie konsultacji medycznej w gabinecie, ale zaznaczenie i wyszczególnienie wspólnych elementów, istotnych dla każdej relacji.

This paper aims to present selected elements that constitute the relationship between the doctor and an ill child as well as the child’s parents. The discussion is based on the following assumption: all actions undertaken in the situation when a child is ill cannot be performed when only one subject participates in such activities: either a child or the child’s parents.

In the interactions with the doctors, tripartite communication is undoubtedly of key importance because the course and final outcome of treatment depend on appropriate cooperation of all involved subjects (and in the case of a small child this includes the parents).

The aim of the presented article is not to analyse the difference between the doctor-child relationship arising in the hospital or during the medical consultation in the office, but instead to highlight detail the common elements that are important for each relationship.