Diuretyki pętlowe w terapii niewydolności serca w gabinecie lekarza rodzinnego

Wstęp

Niewydolność serca (heart failure – HF) jest poważnym problemem klinicznym, społecznym i ekonomicznym. Mimo ogromnego postępu medycyny częstość występowania tej choroby stale wzrasta. Wiąże się to przede wszystkim ze starzeniem się społeczeństwa oraz ze zwiększaniem się liczby osób z czynnikami ryzyka chorób sercowo-naczyniowych, których naturalnym następstwem jest HF [1]. Opanowanie epidemii tego schorzenia to jedno z największych wyzwań systemów ochrony zdrowia w Polsce i na świecie, możliwe jedynie dzięki nowoczesnej farmakoterapii oraz kompleksowej opiece nad pacjentami. Elementem terapii są leki moczopędne, które stanowią podstawę leczenia pacjentów z objawową HF, mimo że znajdują się w grupie leków objawowych.

Definicja i klasyfikacja

Niewydolność serca to schorzenie, w którym współistnieją typowe objawy podmiotowe (uczucie duszności w spoczynku lub w trakcie wysiłku, orthopnoe, napadowa duszność nocna, zmniejszona tolerancja wysiłku, męczliwość, znużenie, wydłużony czas odpoczynku po wysiłku, obrzęki okołokostkowe) ze swoistymi nieprawidłowościami w badaniu przedmiotowym (zwiększone ciśnienie w żyłach szyjnych, objaw wątrobowo-szyjny, trzeci ton serca – rytm cwałowy, przemieszczenie uderzenia koniuszkowego, trzeszczenia nad płucami, obrzęki obwodowe). Jego przyczyną są zaburzenia w budowie i/lub czynności serca, które powodują zmniejszony rzut serca i/lub zwiększone ciśnienia wewnątrzsercowe w spoczynku lub w trakcie wysiłku [2]. Niewydolność serca może być fazą schyłkową praktycznie wszystkich chorób kardiologicznych. Bardzo często jeszcze przed wystąpieniem objawów klinicznych stwierdza się bezobjawowe nieprawidłowości budowy lub czynności serca [skurczową lub rozkurczową dysfunkcję lewej komory (left ventricle – LV)], które są prekursorami jawnej klinicznie HF. Dzięki tak wczesnej diagnozie i włączeniu odpowiedniego leczenia można poprawić rokowanie, wydłużając życie chorych z dysfunkcją skurczową lewej komory (left ventricular systolic dysfunction – LVSD).
W wytycznych z 2016 r. [2] HF podzielono na podstawie ocenianej w badaniu echokardiograficznym frakcji wyrzutowej lewej komory serca (left ventricular ejection fraction – LVEF) na:
• niewydolność serca z zachowaną frakcją wyrzutową (heart failure with preserved ejection fraction – HFpEF), gdy LVEF ≥ 50%,
• niewydolność serca z pośrednią frakcją wyrzutową (heart failure with mid-range ejection fraction – HFmrEF), gdy LVEF 40–49%,
...


View full text...