Dlaczego badanie UACR jest ważne w pracy specjalisty medycyny rodzinnej? Przykład pacjenta z codziennej praktyki

Skąd się bierze albumina w moczu?

Wbrew powszechnemu poglądowi prawidłowa błona filtracyjna kłębuszka nerkowego nie jest idealnie szczelna dla albuminy. Białko to przechodzi przez nieuszkodzoną barierę filtracyjną (przypomnijmy – składają się na nią śródbłonek, błona podstawna kłębuszka, na której spoczywają komórki śródbłonka od strony światła kapilary oraz podocyty, a ściślej – delikatne struktury błonowe łączące ze sobą sąsiadujące wypustki wyrostków stopowatych kotwiczących podocyty do błony podstawnej, tzw. błonki szczelinowe). Ilość przesączanej albuminy zależy nie tylko od stanu morfologicznego i czynnościowego owej bariery, lecz także od ciśnienia panującego w kapilarach kłębuszkowych, czynności i morfologii komórek mezangialnych wypełniających przestrzenie pomiędzy kapilarami kłębuszkowymi, ilości pozakomórkowej macierzy białkowej syntetyzowanej przez te komórki i wreszcie – od napięcia ścian tętniczek odpowiedzialnych za perfuzję kłębuszka – doprowadzającej i odprowadzającej [1]. Można powiedzieć, że „na szczęście” bariera filtracyjna przepuszcza albuminę, ponieważ jest ona krytycznie potrzebna cewkom nerkowym bliższym. Komórki cewek proksymalnych są wyjątkowo energochłonnymi komórkami nerki, ponieważ mają do wykonania ogromną pracę polegającą na resorpcji zwrotnej większości substancji przesączanych w kłębuszku, a więc: aminokwasów, glukozy, sodu, fosforanów, wapnia, magnezu, wodorowęglanów, peptydów i białek drobnocząsteczkowych (wrodzony lub nabyty defekt tych czynności skutkuje mającym niezwykle poważne konsekwencje zespołem Fanconiego). Większość procesów resorpcji zwrotnej wymaga ATP, stąd bardzo liczne, zlokalizowane przypodstawnie mitochondria. Intensywna praca tych komórkowych „elektrowni” jest jednak związana z generowaniem dużej ilości wolnych rodników tlenowych, dlatego komórki cewek proksymalnych potrzebują szeregu mechanizmów ochrony przed stresem oksydacyjnym. Jednym z nich jest albumina. Białko to dzięki wolnej grupie sulfhydrylowej cysteiny w pozycji 34 jest wyjątkowo skutecznym „zmiataczem” wolnych rodników. Albumina chroni przed stresem oksydacyjnym także poprzez wiązanie jonów Fe⁺² i Cu⁺² (działając podobnie jak ceruloplazmina i transferryna). Jest ponadto białkiem chroniącym wspomniane komórki przed apoptozą. Cewki nerkowe wychwytują albuminę z przesączu dzięki receptorom błonowym: kubilinie i megalinie. Kluczowa w tym procesie megalina tworzy z albuminą kompleks kierowany do lizosomów –...


Pełna treść artykułu...