Doświadczenia w zakresie transplantacji nerki od zmarłego dawcy w regionie brzeskim

Wprowadzenie: Stopniowo następuje wzrost liczby zabiegów transplantacji nerki, która jest najlepszą metodą leczenia w końcowym stadium choroby nerek.

Cel pracy: Ocena wyników transplantacji nerki od zmarłego dawcy u dorosłych w regionie obejmującym populację 1,5 mln osób.

Materiał i metody: Przeprowadzono retrospektywną analizę wyników 126 biorców i przeszczepów alogenicznych wykonanych w latach 2011–2014. Średnia wieku biorców wynosiła 44,5 ±13,4 roku; analizie poddano 71 mężczyzn i 55 kobiet. W celu oceny wskaźników przeżycia wśród biorców i przeszczepów wykorzystano krzywe przeżycia Kaplana-Meiera.

Wyniki i wnioski: Ogólny współczynnik umieralności w badaniu wyniósł 4,7% (6 pacjentów), natomiast umieralność wśród pacjentów z funkcjonującym przeszczepem nerki wynosiła 3,9%. Przyczyną zgonu u wszystkich pacjentów była niewydolność wielonarządowa z powodu powikłań septycznych o różnej etiologii. Z danych z przeprowadzonego badania wynika, że kumulatywny wskaźnik przeżycia rocznego i trzyletniego u pacjentów po transplantacji wynosił odpo-

wiednio 96% i 93,5%, chociaż wskaźnik przeżycia dla przeszczepów nerki wynosił 93% i 68%. Średni czas oczekiwania na transplantację nerki wynosił 31,6 ±7,9 roku przed uruchomieniem rejonowego wydziału transplantacji, a w 2014 r. 21,4 ±10,3 (1–141) miesiąca.

Wnioski: Trzy lata działalności transplantacyjnej w regionie brzeskim spowodowały znaczny wzrost dostępności transplantacji od zmarłego dawcy, gdyż co trzeci chory na przewlekłą chorobę nerek otrzymał przeszczep alogeniczny nerki. Dzięki najnowszym terapiom immunosupresyjnym i leczeniu powikłań pooperacyjnych trzyletnie przeżycie po transplantacji wyniosło ponad 90%.

Introduction: Renal transplantation has progressively increased, and it is the best management of end-stage renal disease.

Aim of the research: To evaluate the outcome of renal transplantation from deceased donors to adults living in a region with a population of about one and a half million.

Material and methods: A retrospective analysis of the outcomes of 126 recipients of allografts in the period 2011–2014 was performed. The mean age of the recipients was 44.5 ±13.4 years; 71 were male and 55 were female. Kaplan-Meier survival curves were used to assess the graft and recipient survival rates.

Results: The overall mortality rate in our study was 4.7% (6 patients), and the mortality of patients with a functioning kidney graft was 3.9% (5 patients). All of them died due to multiple organ failure caused by septic complications of different aetiologies. The data of in our study show that 1-year and 3-year cumulative patient survival after transplantation was 96% and 93.5%, respectively, and the survival rate of kidney grafts was 93% and 68%, respectively. Mean time spent on the renal transplant waiting list had been 31.6 ±7.9 years before the start of the Regional Department of Transplantation, and that was 21.4 ±10.3 (1–141) months in 2014.

Conclusions: Three-years of transplant activity in the Brest region resulted in a significant increase in the availability of deceased donor transplantations since every third of the patients with chronic renal failure had kidney allograft transplantation. The 3-year patient survival after transplantation was over 90% owing to up-to-date immunosuppressive regimens and management of postoperative complications.