Dr Richard Van Praagh

Rodowity Kanadyjczyk pochodzący z Londynu (prowincja Ontario), mentor i niezwykle twórczy naukowiec o niepodważalnym autorytecie i światowej renomie. Doktor Richard Van Praagh jest absolwentem North Toronto Collegiate Institute and the Faculty of Medicine of the University of Toronto. Dyplom uzyskał w 1954 r. Po odbyciu stażu w Toronto General Hospital uzyskał specjalizacje z: pediatrii, kardiologii dziecięcej (Hospital for Sick Children Toronto, Sunnybrook Hospital Toronto), patologii (Children’s Hospital Medical Center, Boston), chorób wewnętrznych (Mayo Clinic, Rochester) i embriologii (The Johns Hopkins Hospital & Carnegie Institute, Baltimore). W latach 1963–1965 pracował z dr. Maurice’em Levem w Congenital Heart Disease Research and Training Center w Chicago. Od roku 1965 do czasu przejścia na emeryturę pracował w Children’s Hospital Medical Center w Bostonie na Uniwersytecie Harvarda, zajmując się problematyką embriologii, patologii i kliniki wad wrodzonych serca. Tworząc fundamenty nowoczesnej patologii serca, pracował z nestorami światowej medycyny, takimi jak: M. Lev, J. Criag, Ch. Janeway, H. Taussig,

A. Blalock, A. Nadas, R. Gross, A. Castańeda czy W. Norwood.

Rodzina Van Praaghów pochodzi z Moraw (z Pragi) i osiadła w Holandii w XVIII w. Pradziadek dr. Richarda Van Praagha, Willem Van Praagh, był słynnym logopedą holenderskim, jednym z twórców tej dziedziny nauki [1, 2]. Z jego usług korzystała m.in. angielska rodzina królewska Windsorów, której członkowie borykali się z wadami wymowy, barwnie przedstawionymi w fascynującej ekranizacji Toma Hoopera „Jak zostać Królem” (ang. The King’s Speech) [3], nagrodzonej w 2011 r. czterema Oscarami. Choć dziadek i ojciec Richarda Van Praagha byli maklerami giełdowymi w Londynie (tym razem w Anglii), nie uchroniło to rodziny przed wpływami wielkiego kryzysu z lat 20. XX w. Aby móc studiować, Richard musiał zarabiać. Razem z bratem Ianem, który również jest lekarzem (ginekologiem położnikiem w Nowym Jorku), pracował jako pomocnik grabarza, a następnie jako grabarz na największym cmentarzu w Toronto (Mount Pleasant Cemetery). Zajmował się również budową dróg, mostów, tam i kanałów. Był kierowcą śmieciarki, a po wojnie operatorem buldożera. Ponadto, w tym okresie, został mistrzem Kanady w sprzedaży akwizycyjnej mioteł firmy Fuller [4].

Jak sam twierdzi, praca naukowa to jego miłość. Jego fundamentalne i najistotniejsze dzieło Segmental approach to congenital heart...


View full text...