ISSN: 1505-8409
Przewodnik Lekarza/Guide for GPs
Bieżący numer Archiwum O czasopiśmie Suplementy Bazy indeksacyjne Kontakt Zasady publikacji prac
3/2002
vol. 5
 
Poleć ten artykuł:
Udostępnij:
streszczenie artykułu:

Drżenie samoistne

Marta Greese Łyko
,
Urszula Fiszer

Przew Lek, 2002, 5, 3, 30-36
Data publikacji online: 2003/07/30
Pełna treść artykułu Pobierz cytowanie
 


Drżenie jest najczęściej występującym ruchem mimowolnym. Pojawia się w różnych stanach chorobowych. Stosunkowo często jest objawem zaburzeń związanych z układem pozapiramidowym. Drżenie samoistne jest specyficznym schorzeniem, w którym drżenie jest praktycznie jedynym objawem. Jego etiologia i patogeneza są wciąż przedmiotem badań. Brak również specyficznego testu ułatwiającego rozpoznanie. Duża częstość występowania choroby i trudności diagnostyczne stanowią o potrzebie przybliżenia problemu lekarzom praktykom.






Drżenie jest najczęściej spotykanym ruchem mimowolnym o charakterze oscylacyjnym, rytmicznym, który wynika z naprzemiennych lub synchronicznych skurczów mięśni antagonistycznych różnych części ciała [Lang, 1996]. Występuje w wielu stanach chorobowych. Najczęściej jest objawem zaburzeń związanych z układem pozapiramidowym. Częstość występowania drżenia oceniana jest różnie w poszczególnych opracowaniach: od znikomych wartości rzędu ułamka promila, do ok. 5 proc. w populacji ogólnej i znacznie wyżej – do 10,2 proc. w populacji powyżej 65. roku życia [Rajput, 1984; Louis, 1995].

Istnieje wiele podziałów drżenia z zastosowaniem różnych kryteriów. Uwzględniając okoliczności i warunki, w jakich dochodzi do wystąpienia drżenia, można je podzielić na:

- spoczynkowe (rozluźnienie mięśni),

- występujące podczas aktywności ruchowej (skurcz mięśni), np. pozycyjne, kinetyczne.

Należy pamiętać, że utrzymywanie określonej postawy lub części ciała w jakiejś pozycji, nawet w bezruchu, wymaga pokonania siły ciążenia, co jest równoznaczne z aktywnością, czyli skurczem pewnych grup mięśniowych. Wyróżniane są różne podtypy drżenia związanego z ruchem, np. zadaniowe, zamiarowe, izometryczne.
Inne cechy drżenia, których precyzyjne określenie jest pomocne przy klasyfikacji etiologicznej zaburzenia, to częstotliwość i amplituda. Jeden z podziałów drżenia wg kryterium częstotliwości przedstawiono w tab. 1. [Deuschl i wsp., 1996].

Wymienione parametry charakteryzuje jednakże stosunkowo duża zmienność osobnicza, zmieniają się również w czasie u tego samego pacjenta, zależą od wieku, stanu emocjonalnego i są różne w poszczególnych częściach ciała. Wpływ tak wielu zmiennych oraz nakładanie się zakresów (np. drżenie samoistne i choroba Parkinsona mieszczą się w tym samym przedziale, chociaż dla choroby Parkinsona bardziej...


Pełna treść artykułu...
© 2024 Termedia Sp. z o.o.
Developed by Bentus.