Dwa różne wzory trichoskopowe okolicy czołowej u pacjentek z łysieniem czołowym bliznowaciejącym i klinicznymi objawami łysienia androgenowego

Wprowadzenie. Łysienie czołowe bliznowaciejące jest pierwotnym, limfocytarnym łysieniem bliznowaciejącym, w którym dochodzi do przesuwania się linii czołowo-skroniowej owłosienia ku tyłowi. U dużego odsetka pacjentek z rozpoznanym łysieniem czołowym bliznowaciejącym występuje także przerzedzenie włosów w okolicy czołowej, przypominające klinicznie łysienie androgenowe.

Cel pracy. Ustalenie trichoskopowego wzoru łysienia w okolicy androgenozależnej u pacjentek z rozpoznanym łysieniem czołowym bliznowaciejącym.

Materiał i metodyka. Do retrospektywnej analizy (oceny obrazów trichoskopowych) włączono 31 kobiet z łysieniem czołowym bliznowaciejącym i 36 kobiet z łysieniem androgenowym.

Wyniki. Ustalono dwa różne wzory trichoskopowe. U 68% (21/31) pacjentek stwierdzono wzór rozlanego łysienia bliznowaciejącego charakteryzującego się nieregularnym rozkładem jednostek włosowych, małymi obszarami pozbawionymi jednostek włosowych, brakiem trichoskopowych objawów miniaturyzacji mieszków włosowych, zmniejszonym odsetkiem jednostek włosowych z trzema łodygami, zwiększonym odsetkiem jednostek włosowych z jedną łodygą oraz obecnością okołomieszkowego złuszczania. U 32% (10/31) pacjentek wykazano wzór łysienia androgenowego, który charakteryzował się obecnością powyżej 10% włosów meszkowych, heterogenicznością grubości łodyg włosów (> 20%), obecnością żółtych kropek, zwiększonym odsetkiem jednostek włosowych z jedną łodygą oraz zmniejszonym odsetkiem jednostek włosowych z trzema łodygami.

Wnioski. W badaniu trichoskopowym okolicy androgenozależnej u pacjentek z rozpoznanym łysieniem czołowym bliznowaciejącym oraz przerzedzeniem włosów w okolicy czołowej stwierdzono dwa różne wzory trichoskopowe: wzór rozlanego łysienia bliznowaciejącego (występujący częściej) oraz wzór łysienia androgenowego. Przedstawione wyniki mogą w przyszłości znaleźć zastosowanie w ocenie rokowania i optymalizacji leczenia łysienia czołowego bliznowaciejącego.

Introduction. Frontal fibrosing alopecia is a primary lymphocytic cicatricial alopecia with progressive frontotemporal hairline recession. In some cases, hair loss in the mid-frontal scalp, similar to female pattern hair loss, may be observed.

Objective. Assessment of the trichoscopic pattern of mid-frontal scalp hair loss in patients diagnosed with frontal fibrosing alopecia.

Material and methods. The retrospective analysis included 31 women diagnosed with frontal fibrosing alopecia and hair loss in the mid-frontal scalp and 36 women diagnosed with female pattern hair loss.

Results. In patients with frontal fibrosing alopecia two different trichoscopic patterns in the mid-frontal scalp were identified. In 68% of patients (21/31) we observed a diffuse fibrotic pattern. It was characterized by irregular arrangement of follicular units with small areas with loss of follicular units, an increased percentage of follicular units with one hair and a decreased percentage of follicular units with three hairs, normal hair shaft thickness and presence of mild perifollicular scaling. The androgenetic alopecia pattern was present in 32% of patients (10/31). It was characterized by hair shaft thickness diversity (20% or more), a percentage of vellus hairs higher than 10%, presence of yellow dots, an increased percentage of follicular units with one hair and a decreased percentage of follicular units with three hairs.

Conclusions. In patients with frontal fibrosing alopecia and coexisting mid-frontal scalp hair loss, we identified two different patterns of this area in trichoscopy: the diffuse fibrotic pattern (more common) and the androgenetic alopecia pattern. This observation may have therapeutic and prognostic implications.