Dyslipidemia cukrzycowa – znaczenie kliniczne i leczenie

W grupie chorych na cukrzycę typu 2 częstość dyslipidemii aterogennej jest 2–3-krotnie wyższa niż w populacji ogólnej. Składają się na nią zwiększenie stężenia triglicerydów i frakcji LDL cholesterolu oraz zmniejszenie stężenia frakcji HDL cholesterolu. Wczesne rozpoznanie i leczenie zaburzeń gospodarki lipidowej ma istotne znaczenie profilaktyczne, gdyż redukuje ryzyko chorób układu sercowo-naczyniowego. W leczeniu zaburzeń lipidowych zaleca się skojarzenie postępowania niefarmakologicznego i farmakologicznego. W postępowaniu niefarmakologicznym należy uwzględnić dietę oraz aktywność fizyczną. W leczeniu farmakologicznym jako leki pierwszego rzutu stosuje się statyny mające zdolność zmniejszania stężenia frakcji LDL cholesterolu. Drugą ważną grupą leków są fibraty, które zmniejszają stężenie triglicerydów i zwiększają stężenie frakcji HDL cholesterolu.

In diabetes type 2 atherogenic dyslipidaemia is 2-3 times more frequent than in the general population. Atherogenic dyslipidaemia includes: high level of triglycerides and LDL cholesterol, low level of HDL cholesterol. Early diagnosis and treatment of dyslipidaemia play an important role in protection against cardiovascular diseases. Treatment is combined with non-pharmacological and pharmacological methods. Non-pharmacological treatment includes diet and physical activity. In pharmacological treatment the main role is played by statins, which decrease LDL cholesterol. A second important group is fibrates, which decrease triglycerides and increase HDL cholesterol.