EDITORIAL
Will endomyocardial biopsy be an important diagnostic tool in chronic heart failure?

Ten artykuł wstępny odnosi się do pracy oryginalnej pt. Identyfikacja swoistych przyczyn niewyjaśnionej niewydalności serca na podstawie biopsji endomiokardialnej, autorstwa Zofii T. Bilińskiej i wsp., zamieszczonej w tym numerze na str. 99.





Podejmując próbę oceny przydatności biopsji endomiokardialnej w diagnostyce przewlekłej niewydolności serca (heart failure, HF), należy wziąć pod uwagę wieloetiologiczny charakter schorzenia, a także różnice w stopniu zaawansowania procesu chorobowego. Jest to tym istotniejsze, iż oba te fakty nie mają niejednokrotnie odzwierciedlenia zarówno w stanie klinicznym, jak i w wynikach badań dodatkowych chorego. Wśród najczęstszych przyczyn HF wymienia się chorobę wieńcową, nadciśnienie tętnicze oraz kardiomiopatię rozstrzeniową. Dwie pierwsze przyczyny mogą być odpowiedzialne nawet za 90% przypadków choroby w populacji europejskiej. Wobec faktu, iż u większości chorych z HF o etiologii kardiomiopatycznej obserwuje się w badaniach izotopowych cechy niedokrwienia mięśnia sercowego, jest wysoce prawdopodobne, iż przewlekłe niedokrwienie wynikające z dysfunkcji mikrokrążenia wieńcowego jest istotnym elementem procesów przebudowy mięśnia sercowego [1]. Stopień niedokrwienia mięśnia sercowego może być także niezależnym czynnikiem ryzyka wystąpienia nagłej śmierci sercowej [2]. Biorąc pod uwagę powyższe dane, ocena histochemiczna wycinków endomiokardialnych dostarcza klinicyście istotnej informacji dotyczącej stopnia przebudowy mięśnia sercowego, w tym także jego układu naczyniowego (ryc. 1., 2.). Wzrasta liczba doniesień wskazujących na przewlekłe pobudzenie immunologiczne oraz reakcję zapalną jako istotne elementy patofizjologii HF, niezależnie od potencjalnych czynników etiologicznych [3, 4]. Jednakże histochemiczne potwierdzenie obecności reakcji zapalnej u chorych z niejasną etiologicznie HF zawierało się w szerokim przedziale od 1 do 68% przypadków [5]. Zarówno ten fakt, jak i stwierdzana w badaniu histopatologicznym obecność przede wszystkim zmian niespecyficznych, takich jak przerost, włóknienie czy zmiany atroficzne, spowodowała w wielu ośrodkach zaprzestanie wykonywania biopsji endomiokardialnej, a także nieuwzględnienie oceny biopsyjnej w standardach ACC/AHA oraz ESC dla chorych z HF. Wprowadzenie w latach 80. metod immunohistochemicznych do analizy wycinków endomiokardialnych spowodowało powstanie nowej jakości diagnostycznej w ocenie materiału...


View full text...