ESMO 2016: Cerytynib wydłuża przeżycie wolne od progresji choroby u chorych na raka płuca z rearanżacją ALK w porównaniu z chemioterapią
Autor: Marta Koblańska
Data: 10.11.2016
Źródło: G. Scagliotti, T.M. Kim, L. Crinò
Wyniki badania klinicznego 3. fazy ASCEND-5 pokazują, że w porównaniu z chemioterapią cerytynib wydłuża przeżycie wolne od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) u chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP) z obecnością rearanżacji ALK leczonych wcześniej kryzotynibem.
W opinii autorów u większości chorych na NDRP z obecnością rearanżacji ALK leczonych kryzotynibem w pierwszej linii dochodzi do rozwoju oporności na leczenie. Dlatego celem badania 3. fazy było określenie, czy cerytynib, inhibitor ALK drugiej generacji jest skuteczniejszy od chemioterapii u chorych z progresją choroby w trakcie leczenia kryzotynibem.
Do otwartego badania ASCEND-5 włączono 231 chorych na NDRP leczonych kryzotynibem, których przydzielono losowo w stosunku 1:1 do grupy leczonej cerytynibem lub otrzymujących chemioterapię (pemetreksed lub docetaksel), przy czym chorzy, u których doszło do progresji choroby w trakcie chemioterapii mogli przejść do grupy leczonej cerytynibem. Pierwszorzędowym punktem końcowym było przeżycie wolne od progresji choroby oceniane przez niezależny komitet.
Mediana PFS była statystycznie istotnie dłuższa w grupie leczonej cerytynibem w porównaniu z chemioterapią (5,4 vs 1,6 miesiąca, współczynnik ryzyka [hazard ratio, HR] 0,49, p <0,001). Cerytynib zwiększał także całkowity odsetek odpowiedzi w porównaniu z chemioterapią (39,1% vs 6,9%). Nie stwierdzono poprawy w zakresie przeżycia całkowitego, a 75 chorych, u których przerwano chemioterapię z powodu progresji choroby przeszło do grupy leczonej cerytynibem.
Toksyczność cerytynibu była podobna do obserwowanej w badaniach 1. i 2. fazy. Najczęściej odnotowywane działania niepożądane 3/4 stopnia w grupie leczonej cerytynibem obejmowały nudności (7,8%), wymioty (7,8%) i biegunkę (4,3%), a w grupie otrzymującej chemioterapię neutropenię (15,5%), zmęczenie (4,4%) i nudności (1,8%). Cerytynib statystycznie istotnie poprawiał wyniki relacjonowane przez chorych, w tym objawy kliniczne związane z rakiem płuca oraz ogólny stan zdrowia w porównaniu z placebo (p <0,05).
Badacze podkreślili, że było to pierwsze badanie kliniczne z randomizacją, porównujące inhibitor ALK drugiej generacji z klasyczna chemioterapią u chorych po niepowodzeniu leczenia kryzotynibem. Obecnie oczekiwane są wyniki badań porównujących cerytynib z chemioterapią oraz alektynib z kryzotynibem w pierwszej linii. Być może pozwolą one określić, który inhibitor ALK należy stosować jako pierwszy.
Do otwartego badania ASCEND-5 włączono 231 chorych na NDRP leczonych kryzotynibem, których przydzielono losowo w stosunku 1:1 do grupy leczonej cerytynibem lub otrzymujących chemioterapię (pemetreksed lub docetaksel), przy czym chorzy, u których doszło do progresji choroby w trakcie chemioterapii mogli przejść do grupy leczonej cerytynibem. Pierwszorzędowym punktem końcowym było przeżycie wolne od progresji choroby oceniane przez niezależny komitet.
Mediana PFS była statystycznie istotnie dłuższa w grupie leczonej cerytynibem w porównaniu z chemioterapią (5,4 vs 1,6 miesiąca, współczynnik ryzyka [hazard ratio, HR] 0,49, p <0,001). Cerytynib zwiększał także całkowity odsetek odpowiedzi w porównaniu z chemioterapią (39,1% vs 6,9%). Nie stwierdzono poprawy w zakresie przeżycia całkowitego, a 75 chorych, u których przerwano chemioterapię z powodu progresji choroby przeszło do grupy leczonej cerytynibem.
Toksyczność cerytynibu była podobna do obserwowanej w badaniach 1. i 2. fazy. Najczęściej odnotowywane działania niepożądane 3/4 stopnia w grupie leczonej cerytynibem obejmowały nudności (7,8%), wymioty (7,8%) i biegunkę (4,3%), a w grupie otrzymującej chemioterapię neutropenię (15,5%), zmęczenie (4,4%) i nudności (1,8%). Cerytynib statystycznie istotnie poprawiał wyniki relacjonowane przez chorych, w tym objawy kliniczne związane z rakiem płuca oraz ogólny stan zdrowia w porównaniu z placebo (p <0,05).
Badacze podkreślili, że było to pierwsze badanie kliniczne z randomizacją, porównujące inhibitor ALK drugiej generacji z klasyczna chemioterapią u chorych po niepowodzeniu leczenia kryzotynibem. Obecnie oczekiwane są wyniki badań porównujących cerytynib z chemioterapią oraz alektynib z kryzotynibem w pierwszej linii. Być może pozwolą one określić, który inhibitor ALK należy stosować jako pierwszy.
