Efektywność i bezpieczeństwo abrilumabu w leczeniu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego.
Autor: Alicja Kostecka
Data: 29.03.2019
Źródło: MK/www.gastrojournal.org/article/S0016-5085(18)35283-1/fulltext
Choroby zapalne jelit charakteryzują się obecnością nacieku zapalnego w śluzówce przewodu pokarmowego. Białkiem niezbędnym do interakcji limfocytów T z komórkami błony śluzowej jelita grubego jest białko błonowe, integryna α4β7, której zablokowanie prowadzi do zahamowania odpowiedzi zapalnej u osób z chorobami zapalnymi jelit.
Niedawno ukazały się wyniki badania klinicznego fazy 2b, w którym oceniano efekt przeciwciała skierowanego przeciw integrynie α4β7, abrilumabu u pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego o umiarkowanym lub ciężkim przebiegu choroby pomimo zastosowania terapii konwencjonalnej.
Do badania włączono pacjentów z ciężkością choroby ocenionej na 6-12 punktów w punktacji Mayo (ang. Mayo Score). Pacjentów losowo przydzielono do grup: placebo; interwencyjnej - otrzymującej 70 mg abrilumabu podskórnie w dniu pierwszym, następnie po 2, 4 i 8 tygodniach od dnia rozpoczecia terapii lub do grupy otrzymującej 210 mg abrilumabu podskórnie pierwszego dnia. Pierwotnym punktem końcowym było osiągnięcie remisji zdefiniowanej w punktacji Mayo na 0-2 punkty w 8 tygodniu leczenia. Drugorzędowym punktem była endoskopowa ocena zagojenia zmian zapalnych w 8 tygodniu.
W grupie placebo znalazło się n = 116 pacjentów, w grupie otrzymujące abrilumab w dawce 70 mg n = 98, a w grupie otrzymującej 210 mg abrilumabu n = 79. Częstość remisji w 8 tygodniu wynosiła odpowiednio: 4,3% vs. 13,3% vs. 12,7%. Zastowoanie 70 mg i 210 mg abrilumabu wiązało się ze zwiększeniem szansy osiągnięcia w remisji w porównaniu z placebo, odpowiednio (OR = 3,35; 90% CI 1.41-7.95; p =0.02) i (OR = 3,33; 90% CI: 1,34-8,26; p = 0.3). W grupach interwencyjnych odnotowano lepsze efekty na gojenie śluzówki po 8 tygodniach w porównaniu z placebo. Nie stwierdzono przypadków wystąpienia śmierci lub postępującej leukoencefalopatii wieloogniskowej.
Abrilumab okazał się skuteczny w osiąganiu remisji u pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego u umiarkowanym lub ciężkim przebiegu pomimo zastosowania konwencjonalnej terapii. Niestety remisję osiągnięto w niewielkie grupie chorych (12,7-13,3%).
Do badania włączono pacjentów z ciężkością choroby ocenionej na 6-12 punktów w punktacji Mayo (ang. Mayo Score). Pacjentów losowo przydzielono do grup: placebo; interwencyjnej - otrzymującej 70 mg abrilumabu podskórnie w dniu pierwszym, następnie po 2, 4 i 8 tygodniach od dnia rozpoczecia terapii lub do grupy otrzymującej 210 mg abrilumabu podskórnie pierwszego dnia. Pierwotnym punktem końcowym było osiągnięcie remisji zdefiniowanej w punktacji Mayo na 0-2 punkty w 8 tygodniu leczenia. Drugorzędowym punktem była endoskopowa ocena zagojenia zmian zapalnych w 8 tygodniu.
W grupie placebo znalazło się n = 116 pacjentów, w grupie otrzymujące abrilumab w dawce 70 mg n = 98, a w grupie otrzymującej 210 mg abrilumabu n = 79. Częstość remisji w 8 tygodniu wynosiła odpowiednio: 4,3% vs. 13,3% vs. 12,7%. Zastowoanie 70 mg i 210 mg abrilumabu wiązało się ze zwiększeniem szansy osiągnięcia w remisji w porównaniu z placebo, odpowiednio (OR = 3,35; 90% CI 1.41-7.95; p =0.02) i (OR = 3,33; 90% CI: 1,34-8,26; p = 0.3). W grupach interwencyjnych odnotowano lepsze efekty na gojenie śluzówki po 8 tygodniach w porównaniu z placebo. Nie stwierdzono przypadków wystąpienia śmierci lub postępującej leukoencefalopatii wieloogniskowej.
Abrilumab okazał się skuteczny w osiąganiu remisji u pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego u umiarkowanym lub ciężkim przebiegu pomimo zastosowania konwencjonalnej terapii. Niestety remisję osiągnięto w niewielkie grupie chorych (12,7-13,3%).
Przegląd Gastroenterologiczny
