Elektrokardiologia. Zaburzenia rytmu
Nowe leki antyarytmiczne – wernakalant

Migotanie przedsionków (AF) jest najczęstszą arytmią spotykaną w praktyce klinicznej. Istnieją dwie podstawowe strategie leczenia tej arytmii – kontrola rytmu i kontrola częstości akcji serca. Strategia kontroli rytmu często wymaga stosowania leków antyarytmicznych, których skuteczność okupiona jest licznymi działaniami ubocznymi. Poszukiwanie nowych leków antyarytmicznych ma na celu rozszerzenie możliwości utrzymania rytmu zatokowego.

Jednym z nowych leków antyarytmicznych o udowodnionej skuteczności w leczeniu napadowego AF jest wernakalant. Jest to lek o istotnej wybiórczości w stosunku do przedsionków, a w dotychczasowych badaniach wykazano jego niską toksyczność i niski potencjał proarytmiczny. Wernakalant został zarejestrowany w Unii Europejskiej jako lek stosowany w celu umiarawiania napadowego AF, umieszczono go również w wykazie leków o możliwym zastosowaniu w kardiowersji farmakologicznej w najnowszych wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego dotyczących postępowania w AF. W artykule przedstawiono mechanizm działania, wyniki badań klinicznych oraz potencjalne zastosowanie wernakalantu.