Elektroterapia we współczesnej kardiologii

Coraz większą rolę we współczesnej kardiologii odgrywa zabiegowe leczenie zaburzeń rytmu i przewodzenia. Szczególny rozwój dotyczy ablacji, implantacji i programowania wszczepialnych kardiowerterów-defibrylatorów (implant­able cardioverter-defibrillator – ICD) oraz terapii resynchronizującej. Ablacja, czyli wyeliminowanie aktywności elektrycznej fragmentu mięśnia sercowego odpowiedzialnego za powstawanie arytmii, ma coraz większe znaczenie w leczeniu nadkomorowych zaburzeń rytmu, takich jak nawrotny częstoskurcz z węzła przedsionkowo-komorowego (atrioventricular nodal reciprocating tachycardia – AVNRT), zespół preekscytacji, trzepotanie i migotanie przedsionków. Implantacja kardiowerterów-defibrylatorów stanowi podstawę profilaktyki nagłego zgonu sercowego (sudden cardiac death – SCD) u pacjentów ze znacznie upośledzoną funkcją skurczową lewej komory. Dotyczy to zarówno niewydolności serca w przebiegu choroby wieńcowej, jak i kardiomiopatii nieischemicznej. Możliwości terapii niewydolności serca zostały poszerzone o implantację układów resynchronizujących (cardiac resynchronization therapy – CRT), którą należy rozważyć u pacjentów z obniżoną frakcją wyrzutową lewej komory (left ventricular ejection fraction – LVEF), objawami niewydolności serca mimo optymalnej farmakoterapii oraz zaburzeniami przewodzenia śródkomorowego. Implantacja CRT wpływa na redukcję chorobowości, śmiertelności oraz poprawę jakości życia pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca.

Electrotherapy (catheter ablation, implantation of cardioverter-defibrillators and resynchronization therapy) has played an increasingly important role in recent cardiology. Ablation provides damage to a small part of cardiac tissue which is crucial to the initiation of arrhythmia. It is the best way of treatment most of supraventricular arrhythmias such as AVNRT, Wolf, Parkinson and White syndrome, atrial fibrillation and atrial flutter. Prevention of sudden cardiac death is based on implantable cardioverter-defibrillators (ICD). The place of ICD is not only heart failure (HF) due to coronary disease but also nonischemic cardiomyopathies. Resynchronization therapy (CRT) is a significant part of HF treatment. CRT should be considered in patients with low ejection fraction, symptoms of heart failure despite adequate pharmacotherapy and intraventricular conduction disturbances. CRT reduces morbidity, mortality and increases quality of life among patients with chronic heart failure.