Epidemiologia przewlekłej niewydolności żylnej

Arkadiusz Jawień; Tomasz Grzela

ISSN: 1505-8409

Przewodnik Lekarza/Guide for GPs

Bieżący numer Archiwum O czasopiśmie Suplementy Bazy indeksacyjne Kontakt Zasady publikacji prac

Wyszukiwanie

8/2004
vol. 7

Poleć ten artykuł:

Wyślij znajomemu

Skopiuj link:

Udostępnij:

streszczenie artykułu:

Epidemiologia przewlekłej niewydolności żylnej

Arkadiusz Jawień

,

Tomasz Grzela

Przew Lek 2004, 8, 29-32

Data publikacji online: 2004/10/05

Pełna treść artykułu Pobierz cytowanie

Choroby układu żylnego kończyn dolnych obejmują szeroki zakres patologii, od niewielkich żył siateczkowatych, teleangiektazji, poprzez żylaki, zmiany troficzne, do czynnych owrzodzeń żylnych. Przewlekła niewydolność żylna (PNŻ) wywołuje istotne skutki ekonomiczne dla ochrony zdrowia, ocenia się, że pochłania ona 1–3 proc. wszystkich wydatków zdrowotnych. Leczenie samych tylko owrzodzeń żylnych w Wielkiej Brytanii kosztuje 400–600 mln funtów w skali roku, a w USA ponad 1 mld dolarów rocznie. Całkowite koszty społeczne w Wielkiej Brytanii, Francji i w Niemczech szacuje się na ponad miliard dolarów w każdym z tych państw.

Ocena częstości występowania przewlekłej niewydolności żylnej napotyka na wiele trudności. Większość dostępnych w literaturze danych obejmuje wybrane postacie przewlekłej niewydolności żylnej (PNŻ), np. żylaki, owrzodzenia, zmiany troficzne [1]. Utrudnieniem są także rozbieżności w stosowanym nazewnictwie i definiowaniu różnych stadiów niewydolności żylnej [2, 3]. Większość prac dotyczy żylaków kończyn dolnych, ale nawet w tej grupie istnieje niejednolitość pojęć (np. łączne traktowanie żył siateczkowatych i żylaków pni naczyniowych).
Znacznym postępem w opisywaniu patologii żylnej było wprowadzenie w 1994 r. przez American Venous Forum klasyfikacji CEAP przewlekłej niewydolności żylnej, której nazwa pochodzi od pierwszych liter angielskich nazw: Clinical (signs), Etiologic (classification), Anatomic (distribution), Pathophysiologic (). Klasyfikacja ujednolica, definicje i sugeruje jednolity sposób przedstawiania nieprawidłowości w obrębie układu żylnego [4].
Szersze praktyczne zastosowanie znalazła klasyfikacja kliniczna klasyfikacji CEAP. Klasyfikację kliniczną (C) utworzono na podstawie narastającego zaawansowania choroby. Kończyny w wyższych kategoriach mają więcej ciężkich objawów przewlekłej choroby żylnej i mogą mieć część lub wszystkie z objawów przypisywanych niższym kategoriom. Objawom przedmiotowym przyporządkowano cyfrę od 0 do 6 i uzupełniono ją literą S – dla chorych z objawami podmiotowymi lub A – dla pacjentów bez dolegliwości. Typowe objawy podmiotowe zgłaszane przez chorych z cechami PNŻ to ociężałość kończyn, uczucie zmęczenia łydek, kurcze, bóle najczęściej opisywane jako kłujące lub tępe, rozpierające. Objawy zwykle nasilają się pod koniec dnia i ustępują po nocnym odpoczynku,...

Pełna treść artykułu...

Epidemiologia przewlekłej niewydolności żylnej

Arkadiusz Jawień , Tomasz Grzela

Arkadiusz Jawień

,

Tomasz Grzela