Ferrytyna – udział w gospodarce żelazem i znaczenie diagnostyczne

Oznaczanie osoczowego stężenia ferrytyny wykonywane jest rutynowo w laboratoriach diagnostyki medycznej, dlatego ważna jest właściwa interpretacja uzyskanego wyniku. Przyjmuje się, że prawidłowe stężenia ferrytyny w osoczu mieszczą się w granicach 30–300 µg/l u mężczyzn i 15–200 µg/l u kobiet miesiączkujących, u kobiet po menopauzie wartości są podobne jak u mężczyzn. Hiperferrytynemia w codziennej praktyce ambulatoryjnej uważana jest często za wskaźnik zaburzeń wynikających z przeładowania organizmu żelazem. Nierzadko jest to interpretacja błędna, gdyż hiperferrytynemię stwierdza się w różnych stanach klinicznych, takich jak infekcje, przewlekłe i ostre zapalenia, zespół metaboliczny, nadużywanie alkoholu, nowotwory i in. Surowicze stężenie ferrytyny poniżej 15 µg/l jest dobrym wskaźnikiem ustrojowego niedoboru żelaza. Głównym celem artykułu jest poprawa diagnostyki przyczyn hiperferrytynemii już na etapie codziennej praktyki lekarskiej.

Oznaczanie osoczowego stężenia ferrytyny wykonywane jest rutynowo w laboratoriach diagnostyki medycznej, dlatego ważna jest właściwa interpretacja uzyskanego wyniku. Przyjmuje się, że prawidłowe stężenia ferrytyny w osoczu mieszczą się w granicach 30–300 µg/l u mężczyzn i 15–200 µg/l u kobiet miesiączkujących, u kobiet po menopauzie wartości są podobne jak u mężczyzn. Hiperferrytynemia w codziennej praktyce ambulatoryjnej uważana jest często za wskaźnik zaburzeń wynikających z przeładowania organizmu żelazem. Nierzadko jest to interpretacja błędna, gdyż hiperferrytynemię stwierdza się w różnych stanach klinicznych, takich jak infekcje, przewlekłe i ostre zapalenia, zespół metaboliczny, nadużywanie alkoholu, nowotwory i in. Surowicze stężenie ferrytyny poniżej 15 µg/l jest dobrym wskaźnikiem ustrojowego niedoboru żelaza. Głównym celem artykułu jest poprawa diagnostyki przyczyn hiperferrytynemii już na etapie codziennej praktyki lekarskiej.