Fourth European International Kidney Cancer Symposium 8–9 May 2009, Berlin

Tegoroczne, Czwarte Europejskie Międzynarodowe Sympozjum Raka Nerki odbyło się w Berlinie, 8–9 maja. Spotkania te mają charakter edukacyjny, a jednym z ich kluczowych elementów jest ekspercki komentarz prezentowanych badań klinicznych.
Sesje tematyczne obejmowały zagadnienia dotyczące genetyki, immunologii, epidemiologii oraz – przede wszystkim – leczenia raka nerkowokomórkowego (renal cell carcinoma – RCC). Wielokrotnie podkreślano potrzebę ścisłej współpracy onkologów, urologów oraz osób nadzorujących programy badawcze.
Program konferencji podzielony był na 4 sesje zatytułowane:
• Biologiczna terapia celowana zaawansowanego raka nerki,
• Działania uboczne inhibitorów kinaz tyrozynowych,
• Rola leczenia chirurgicznego,
• Terapia objawowa.
Biologiczna terapia celowana zaawansowanego raka nerki
Sesji tej przewodniczył Bernard Escudier, składała się ona z kilku części dotyczących:
• bewacyzumabu,
• temsirolimusu,
• sorafenibu,
• sunitinibu,
• innych aspektów terapii celowanej oraz nowych leków.
Bewacyzumab
Profesor Cezary Szczylik przypomniał na wstępie badanie AVF0890 (Yang i wsp.), w którym chorych niekwalifikujących się lub niereagujących na immunoterapię INF-a randomizowano do 3 ramion: kontrolnego – leczonego placebo, leczonego bewacyzumabem w dawce 3 mg/kg m.c. oraz w dawce 10 mg/kg m.c. w odstępach dwutygodniowych. Badanie wykazało wydłużenie czasu do progresji (PFS) oraz zwiększenie odsetka odpowiedzi (RR) w ramieniu leczonym wyższą dawką.
Komentując europejskie badanie AVOREN, które oceniało skuteczność terapii skojarzonej bewacyzumab + INF-a w leczeniu pierwszej linii zaawansowanego RCC u chorych po nefrektomii, prof. Szczylik podkreślił, że skojarzenie obu leków istotnie wydłużyło PFS z 5,4 do 10,2 mies. oraz zwiększyło odsetek obiektywnych odpowiedzi klinicznych z 13% do 31%. W badaniu tym zaobserwowano ponadto trend w kierunku wydłużenia czasu całkowitego przeżycia (OS). Profesor Szczylik zwracał również uwagę na fakt, iż wydłużenie PFS stwierdzano u chorych należących do grup dobrego lub pośredniego rokowania wg MSKCC (Memorial Sloan Kettering Cancer Center). Tolerancja leczenia skojarzonego była zadowalająca. Spośród objawów ubocznych (3., 4. stopień wg WHO) obserwowano: zmęczenie, nadciśnienie tętnicze, proteinurię i krwawienia. W trakcie...


View full text...