Główne cechy mpox i nowe manifestacje kliniczne choroby: przegląd

Mpox (dawniej „ospa małpia”) jest chorobą odzwierzęcą wywoływaną przez wirus ospy małpiej (MPXV). MPXV jest ortopokswirusem zbliżonym pod względem genetycznym i antygenowym do wirusa wywołującego ospę prawdziwą. Mpox występuje endemicznie w Afryce Środkowej i Zachodniej, ale w 2022 roku choroba dynamicznie rozprzestrzeniła się, wywołując liczne zachorowania w krajach nieendemicznych. Aktualnie główną drogą przenoszenia wirusa jest transmisja z człowieka na człowieka. U pacjentów zazwyczaj występują objawy prodromalne obejmujące gorączkę, bóle mięśni, bóle głowy, limfadenopatię i zmęczenie. Po około 1–4 dniach pojawia się charakterystyczna wysypka skórna o odśrodkowym rozmieszczeniu z towarzyszącymi zmianami w obrębie błon śluzowych. Ewolucja zmian skórnych zazwyczaj przebiega według sekwencji: plamki, grudki, pęcherzyki, krosty i strupy. Choroba ma najczęściej charakter łagodny i samoograniczający. Podczas aktualnie trwającej fali zachorowań na mpox obserwowany jest charakterystyczny obraz kliniczny. Objawy prodromalne mogą być słabo zaznaczone lub nieobecne. Zmiany lokalizują się głównie w okolicy anogenitalnej i wokół ust. U pacjentów może występować kilka zmian skórnych skupionych w okolicy genitalnej albo pojedyncza zmiana chorobowa. Rozpoznanie mpox zazwyczaj ustala się na podstawie obecności DNA wirusa potwierdzonej metodą reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR). Nie istnieje żadne swoiste leczenie mpox. W większości przypadków stosowane jest leczenie wspomagające. Do dostępnych leków przeciwwirusowych należą: tekowirymat, cydofowir i bryncydofowir. Inną opcją terapeutyczną jest leczenie przeciwciałami. Można także rozważyć podanie szczepionki przeciwko ospie prawdziwej pacjentom z grupy wysokiego ryzyka (profilaktyka przedekspozycyjna) oraz po zdarzeniu o wysokim ryzyku zakażenia (profilaktyka poekspozycyjna). U osób chorych niezbędna jest kompleksowa diagnostyka różnicowa oraz badania przesiewowe w kierunku współzakażenia innymi patogenami przenoszonymi drogą płciową.

Mpox (formerly called monkeypox) is a zoonosis caused by the monkeypox virus (MPXV). MPXV is an orthopoxvirus genetically and antigenically similar to the variola virus responsible for smallpox. Mpox is endemic to Central and West Africa, but in 2022 it spread rapidly leading to many cases in non-endemic countries. Human-to-human contact is currently the main mode of transmission. Patients usually present with a prodromal syndrome of fever, myalgia, headache, lymphadenopathy, and fatigue. The characteristic centrifugal rash with mucocutaneous lesions develops 1–4 days later. Lesion evolution typically follows a sequence of changes (macules, papules, vesicles, pustules, and crusts). The disease is mostly mild and self-limiting. Distinct clinical presentations have been observed during the ongoing outbreak. Prodromal symptoms may be less pronounced or absent. Lesions are located predominantly in the anogenital and perioral areas. Patients may present with few lesions clustered in the genital region or a solitary lesion. Mpox diagnosis is usually confirmed through viral DNA detection with polymerase chain reaction (PCR). There is no specific treatment for mpox. Therapy remains supportive in most cases. Antiviral drugs include tecovirimat, cidofovir, and brincidofovir. Antibody-based therapies are another treatment option. Smallpox vaccines should be considered for high-risk patients (pre-exposure prophylaxis) and following high-risk exposures (post-exposure prophylaxis). Comprehensive differential diagnosis and screening for co-infections with other sexually transmitted pathogens are needed.