Hiperseksualność i farmakologiczne możliwości jej leczenia

Cel
Nie ma jednoznacznych wytycznych dotyczących farmakoterapii kompulsywnych zachowań seksualnych. Praca ma na celu przegląd dostępnego piśmiennictwa z zakresu leczenia zaburzeń związanych z nadmierną aktywnością seksualną. W szczególności skupiono się na różnych mechanizmach prowadzących do występowania patologicznej hiperseksualności i związanych z tym po tencjalnych różnicach w terapii.

Przegląd piśmiennictwa
Klasyfikacja zaburzeń seksu alnych związanych z nadmierną aktywnością jest bardzo problematyczna. Brak jednoznacznej klasyfikacji tego za burzenia zarówno w DSM-5, jak i w ICD-11. Obecnie lekami o najwyższym profilu bezpieczeństwa, niosącymi najwię cej korzyści dla pacjentów z nieparafilicznymi zaburzenia mi wydają się SSRI. Nie zaleca się leków o działaniu anty- ( androgenowym (LHRH) z powodu działań niepożądanych poza przypadkami przebiegającymi z bardzo nasilonymi objawami. Obiecujące wyniki osiągnęli badacze podczas próby z naltreksonem, jednak badanie nie spełniało norm metodologicznych. Inne leki stosowane w terapii kom pulsywnych zachowań seksualnych mają znaczenie po mocnicze, mogą być wykorzystywane szczególnie przy współwystępowaniu innych schorzeń psychiatrycznych.

Wnioski
Najlepsze efekty w terapii kompulsywnych zachowań seksualnych daje połączenie psychoterapii z lekami z grupy SSRI. Istnieje bardzo mało prawidło wych metodologicznie badań, zazwyczaj są one prze prowadzane na zbyt małej grupie i nie wykorzystują narzędzi, które umożliwiałyby porównywanie różnych metod terapeutycznych. Należy kontynuować badania nad farmakoterapią hiperseksualności nieparafilicznej, szczególnie w zakresie leków mogących wpływać na „me chanizm obsesyjno-kompulsywny”.



Objectives
There are no standardised guidelines regard ing the pharmacotherapy of compulsive sexual beha viour. The paper aims to review the available literature concerning the treatment of excessive sexual activity dis orders. Specific mechanisms underlying hypersexuality and the consequent potential differences in its treatment were considered.

Literature review
The classification of sexual disorders related to excessive sexual activity is rather problematic. Both DSM-5 and ICD-11 lack in a homogenous classifi cation of this disorder. Currently, the safest and most beneficial drugs for patients with non-paraphilic dis orders seem to be SSRI medications. Drugs presenting an antiandrogenic action (LHRH) are not recommen ded due to their side effects, apart from cases proceeding with severe symptoms. Promising results were obtained in a trial with naltrexone; yet, the study did not fulfil methodological norms. Other medications used in the treatment of hypersexuality are of minor importance; however, they may be used especially when psychiatric comorbidities are present

Conclusions
The best effects in the treatment of com pulsive sexual behaviour are obtained with the combi nation of psychotherapy and SSRI drugs. Few method ologically correct studies have been performed. Most studies are carried out on small groups and fail to use methods which would enable to compare various thera peutic options. Research on the pharmacotherapy of non-paraphilic hypersexuality should be continued, especially regarding drugs which may act on the obsessi ve-compulsive mechanism.