Indywidualizacja leczenia nadciśnienia tętniczego w niektórych szczególnych grupach pacjentów

Nadciśnienie tętnicze jest bardzo rozpowszechnionym stanem, który występuje u ok. 1/3 populacji osób dorosłych. Chorzy na nadciśnienie mogą różnić się bardzo wieloma elementami charakterystyki klinicznej, które mogą wywierać mniejszy lub większy wpływ na stosowane u nich leczenie, a zwłaszcza na wybór określonych klas leków hipotensyjnych. Poszczególne podgrupy pacjentów z nadciśnieniem różnią się również siłą i zakresem dostępnych dowodów korzyści z leczenia nadciśnienia. Te różnice pomiędzy poszczególnymi podgrupami pacjentów powodują, że podejście do leczenia różnych grup chorych może być różne i np. leczenie u pacjenta w starszym lub bardzo podeszłym wieku będzie zwykle inne niż u kobiety w ciąży, a pacjent chory na cukrzycę, po przebytym zawale mięśnia sercowego, udarze móz-

gu lub z innymi elementami charakterystyki klinicznej wskazującymi na duże ryzyko sercowo-naczyniowe będzie wymagał bardziej intensywnego leczenia niż pacjent z nadciśnieniem stopnia 1. i małym globalnym ryzykiem sercowo-naczyniowym.

Mimo iż w związku z tym w leczeniu nadciśnienia konieczna jest indywidualizacja podejścia terapeutycznego, wiele z tych elementów charakterystyki klinicznej jest wspólnych dla pewnych podgrup pacjentów z nadciśnieniem, takich jak osoby w podeszłym lub bardzo podeszłym wieku, kobiety w ciąży, chorzy na cukrzycę, pacjenci z zespołem metabolicznym, chorobą nerek, chorobą wieńcową, niewydolnością serca lub po przebytym udarze mózgu. Można więc sformułować pewne ogólne zasady leczenia nadciśnienia tętniczego w tych grupach chorych, które przedstawiono w niniejszym artykule.

Pacjenci w podeszłym wieku

U pacjentów w podeszłym wieku z nadciśnieniem tętniczym ryzyko incydentów sercowo-naczyniowych jest większe niż u młodszych osób. Nadciśnienie u osób starszych ma często charakter izolowanego lub przeważającego nadciśnienia skurczowego, a duża różnica między wartościami ciśnienia skurczowego i rozkurczowego, czyli ciśnienie tętna, jest obok ciśnienia skurczowego głównym wyznacznikiem ryzyka sercowo-naczyniowego w tej grupie. Wzrost ciśnienia skurczowego u osób starszych jest następstwem postępującego wraz z wiekiem wzrostu sztywności naczyń, który jest nasilany przez długotrwałe utrzymywanie się podwyższonych wartości ciśnienia.

U osób starszych częściej występują powikłania narządowe nadciśnienia i choroby współistniejące (np. istotna dysfunkcja nerek, choroba wieńcowa, przebyty...


View full text...