Inhibitory konwertazy angiotensyny – nowe wskazania. Czy wszystkie inhibitory działają tak samo?

Inhibitory enzymu konwertazy angiotensyny (inhibitory ACE) to standardowo stosowane leki w nadciśnieniu tętniczym, niewydolności serca, środki przeciwdziałające niekorzystnej przebudowie (remodelingowi) uszkodzonej lewej komory po zawale serca oraz leki zalecane w nefropatii cukrzycowej. Poza tymi klasycznymi wskazaniami do stosowania inhibitorów ACE, od kilku lat coraz więcej uwagi poświęca się ich potencjalnemu działaniu wieńcowemu. Wieloośrodkowe badania kliniczne wykażą, czy efekt ten jest również widoczny w odniesieniu do chorych bez dysfunkcji lewokomorowej, bez nadciśnienia tętniczego, a być może również w stabilnej chorobie niedokrwiennej serca u pacjentów bez wywiadu zawałowego czy udarowego.




Pierwsze z tych badań – badanie HOPE (ang. Heart Outcomes Prevention Evaluation Trial) z uwagi na jego doniosłe dla dalszej praktyki klinicznej i zaskakujące dla wielu wyniki, rozpętało prawdziwą burzę. Podstawowy problem w interpretacji wyników tego badania stanowi bowiem pytanie, czy wszystkie inhibitory ACE są sobie równe? Czy równie korzystne wyniki związane ze stosowanym w tym badaniu ramiprilem, osiągnięto by przy stosowaniu innych inhibitorów ACE? Próba odpowiedzi na to pytanie oraz omówienie wyników badania HOPE poprzedzona zostanie przedstawieniem teoretycznych przesłanek uzasadniających kardioprotekcyjny charakter działań inhibitorów ACE.

Inhibitory ACE jako leki
kardioprotekcyjne
– mechanizmy działań
– podstawy teoretyczne
Istotną część kardioprotekcyjnych działań inhibitorów ACE można przypisać hamowaniu powstawania angiotensyny II (ANG II). Jest to substancja silnie naczyniokurcząca oraz obdarzona działaniem mitogennym, co może przemawiać za jej istotną rolą w patogenezie miażdżycy. ANG II:
- wywiera wpływ na rozrost i migrację komórek mięśniówki gładkiej,
- ma działanie prooksydacyjne,
- aktywuje wiele adhezyn na powierzchni śródbłonka,
- aktywuje makrofagi,
- wywiera bezpośredni proagregacyjny wpływ na płytki krwi.
ANG II pozostaje również w sprzężeniu dodatnim z wydzielaniem innego silnego wazokonstryktora, endoteliny-1 oraz z napięciem układu współczulnego.

ACE jest również głównym enzymem szlaku degradacji bradykininy. Dlatego właśnie inhibitory ACE potęgują działanie bradykininy i doprowadzają do wzrostu jej stężeń. Wydaje...


View full text...