Inhibitory konwertazy angiotensyny. Czy istnieje efekt klasy?

Wstęp

Optymalne leczenie chorych z przewlekłymi zespołami wieńcowymi (chronic coronary syndrome – CCS) polega nie tylko na złagodzeniu objawów dławicowych i niedokrwienia powodowanego wysiłkiem, lecz także na zapobieganiu zdarzeniom sercowonaczyniowym. Szeroko pojętą prewencją zdarzeń sercowonaczyniowych jest zapobieganie zawałom serca (myocardial infarction – MI) i śmierci związanej z chorobą wieńcową, docelowo koncentrujące się głównie na zmniejszaniu zarówno częstości zdarzeń zakrzepowych, jak i postępu upośledzenia funkcjonowania mięśnia sercowego w aspekcie hemodynamicznej czynności komór. Strategie postępowania zawarte w wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (European Society of Cardiology – ESC) dotyczących prewencji chorób układu sercowonaczyniowego uwzględniają modyfikację stylu życia wraz z leczeniem farmakologicznym. Inhibitory konwertazy angiotensyny (angiotensin-converting enzyme inhibitors – ACEI) są jedną z podstawowych grup leków stosowanych w leczeniu nadciśnienia tętniczego i choroby wieńcowej, a także we wczes­nej fazie zawału serca [1, 2].
Randomizowane badania dowiodły, że ACEI mogą zmniejszać śmiertelność, częstość MI, udaru i niewydolności serca (heart failure – HF) u pacjentów z zaburzeniem czynności lewej komory serca (left ventricle – LV), chorobami naczyń w wywiadzie czy cukrzycą wysokiego ryzyka. Zaleca się zatem stosowanie ACEI lub (w przypadku ich nietolerancji) antagonistów receptora angiotensyny (angiotensin receptor blocker – ARB) w leczeniu pacjentów z CCS i współistniejącym nadciśnieniem tętniczym, zmniejszoną frakcją wyrzutową lewej komory (left ventricular ejection fraction – LVEF) ≤ 40%, cukrzycą lub przewlekłą chorobą nerek, pod warunkiem braku przeciwwskazań (np. ciężkiego uszkodzenia nerek, hiperkaliemii). Nie wszystkie jednak badania potwierdziły, że ACEI zmniejszają śmiertelność z dowolnej przyczyny, śmiertelność z przyczyn sercowonaczyniowych oraz częstość występowania MI niezakończonego zgonem, udaru lub HF u pacjentów z miażdżycą i bez upośledzonej czynności LV.

Badania dotyczące ACEI

Metaanaliza 24 badań obejmujących 61 961 pacjentów wykazała, że u osób z CCS bez HF inhibitory układu renina–angiotensyna–aldosteron (renin–angiotensin–aldosterone system – RAAS) zmniejszały częstość zdarzeń sercowonaczyniowych i zgonów, ale tylko w porównaniu z grupą placebo, ponieważ w grupie otrzymującej alternatywne leczenie nie odnotowano tego efektu [3]. Dlatego...


View full text...