Inhibitory pompy protonowej – „instrukcja obsługi” z uwzględnieniem pacjentów z chorobą refluksową przełyku

Inhibitory pompy protonowej to grupa leków, po które często sięgają nie tylko gastroenterolodzy, lecz także lekarze innych specjalności (m.in. lekarze rodzinni, chirurdzy, otolaryngolodzy). Niewątpliwie na częstość ich stosowania wpłynął fakt, że niektóre leki z tej grupy są dostępne bez recepty. Z uwagi na podane powyżej fakty, jak również często przewlekły charakter chorób, w których znajdują zastosowanie inhibitory pompy protonowej, od wielu lat trwa dyskusja na temat bezpieczeństwa ich długotrwałego przyjmowania. Czas, jaki upłynął od wprowadzenia na rynek inhibitorów pompy protonowej, pozwala na wyciągnięcie pewnych wniosków klinicznych i przynajmniej częściową ocenę profilu bezpieczeństwa tych leków. W niniejszym artykule zostaną omówione zagadnienia, które zdaniem autora sprawiają największe problemy w trakcie terapii inhibitorami pompy protonowej.

Proton pump inhibitors (PPIs) are a group of drugs that are often used not only by gastroenterologists, but also by physicians of other specialties (including family doctors, surgeons, and otolaryngologists). In addition, the frequency of PPI use was undoubtedly influenced by the fact that some drugs from this group became available without prescription. Considering the above information, as well as the often chronic nature of diseases in which PPIs have been used for many years, there is a discussion about the safety of their long-term use. The time that has passed since PPIs were introduced to the market allows some clinical conclusions to be drawn and at least a partial assessment of the safety profile of these drugs. This article will discuss issues that, according to the author, pose the greatest problems during therapy with proton pump inhibitors.